Odmiana imienia Weridusia przez przypadki

Weridusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Weridusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Weridusi

Celownik
(komu? czemu?):Weridusi

Biernik
(kogo? co?):Weridusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Weridusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Weridusi

Wołacz
(hej!):Weridusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WeridusiaDziś dowiedziałam się, że ma na imię Weridusia.
Jak już wiecie mam na imię Weridusia.
Weridusia tego nie widzi.
Dobrze, że Weridusia grzecznie śpi.
Ma na imię Weridusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WeridusiTrzeba wymyślić jakąś bajkę dla Weridusi.
Postawa Weridusi była zupełnie inna.
Przed sobą ujrzałam rękę Weridusi.
Jadę do Weridusi.
Przez cały dzień czułam wzrok Weridusi na sobie.

Celownik:
(komu? czemu?)
WeridusiWeridusi oczy błyszczą.
Od początku próbujemy pomóc Weridusi.
Weridusi wpadły w ucho słowa piosenki.
Zaproponowałem Weridusi dwa tematy.
Powiedz wszystkim i Weridusi, że nic mi nie jest.

Biernik:
(kogo? co?)
WeridusięPodchodzi, całuje Weridusię i idzie do wyjścia.
Weridusię zaczęło to nieco irytować.
Nieśmiało gładzi Weridusię po włosach.
Lubię Weridusię.
Spojrzałam na Weridusię w wymownym geście.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WeridusiąOboje z Weridusią wybuchliśmy śmiechem.
Zginął w pojedynku z Weridusią.
Ja z Weridusią siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Idę na spacer z Weridusią.
Sprzątam pokój razem z Weridusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WeridusiChcę wiedzieć, co myślisz o Weridusi.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Weridusi.
Przygotowuje książkę o Weridusi.
Dziś napiszę o Weridusi.
Nie wspomniałem na początku o Weridusi.

Wołacz:
(hej!)
WeridusiuWeridusiu! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Weridusiu!?
Dziękuję Weridusiu za rozmowę!
Dobranoc Weridusiu!
Hej Weridusiu!