Odmiana imienia Wereczka przez przypadki

Wereczka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wereczka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wereczki

Celownik
(komu? czemu?):Wereczce

Biernik
(kogo? co?):Wereczkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wereczką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wereczce

Wołacz
(hej!):Wereczko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WereczkaAutorem niniejszego tekstu jest Wereczka.
Jak już wiecie mam na imię Wereczka.
Mam na imię Wereczka.
Za chwilę wróci Wereczka z lasu.
Wereczka nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WereczkiPostanowiłam zadzwonić do Wereczki.
Przyglądałam się dłoniom Wereczki.
Przed sobą ujrzałam rękę Wereczki.
Szkoda że Wereczki prawie że w ogóle nie ma.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Wereczki.

Celownik:
(komu? czemu?)
WereczceWereczce wpadły w ucho słowa piosenki.
Dzięki Wereczce święta nabrały nowego wymiaru.
Dzięki Wereczce mamy kolejny artykuł po polsku.
Co tej Wereczce po głowie chodzi?
Wereczce oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
WereczkęOdprowadziłam Wereczkę do wyjścia.
W końcu obudzili Wereczkę, żeby ich ratował.
Spojrzał na Wereczkę i uśmiechnął się.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Wereczkę.
Patrzy na Wereczkę wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WereczkąJadę z Wereczką na dyskotekę.
Wczoraj wracamy z Wereczką od lekarza.
Rozmawiam z Wereczką.
A sytuacja z Wereczką rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Obie z Wereczką miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WereczceKiedyś chciałam napisać o Wereczce.
Dzisiaj chciałam napisać o Wereczce.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Wereczce.
Myślałam cały czas tylko o Wereczce.
Mamrotał coś o Wereczce, gdy podtrzymywał się ściany.

Wołacz:
(hej!)
WereczkoDobranoc Wereczko!
Dobry wieczór Wereczko!
Gdzie jesteś Wereczko!?
Dzień dobry Wereczko!
Wereczko! Wróć do mnie!