Odmiana imienia Wendelinek przez przypadki

Wendelinek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wendelinek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wendelinka

Celownik
(komu? czemu?):Wendelinkowi

Biernik
(kogo? co?):Wendelinka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wendelinkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wendelinku

Wołacz
(hej!):Wendelinku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WendelinekMam na imię Wendelinek.
Dla mnie było już jasne, ze Wendelinek umiera.
Wendelinek wraca do domu.
Dobrze, że Wendelinek grzecznie śpi.
Ma na imię Wendelinek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WendelinkaByłam z nimi dziś na imieninach u cioci Wendelinka.
Prosimy o pomoc dla Wendelinka.
Rozalia podeszła do Wendelinka.
Najbardziej polubiłam ojca Wendelinka.
Przyglądałam się dłoniom Wendelinka.

Celownik:
(komu? czemu?)
WendelinkowiDzięki Wendelinkowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Oczywiście każdy przyzna rację Wendelinkowi.
Musiałam się zwierzyć Wendelinkowi.
Wendelinkowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Przyglądam się Wendelinkowi.

Biernik:
(kogo? co?)
WendelinkaPodchodzi, całuje Wendelinka i idzie do wyjścia.
Wendelinka zaczęło to nieco irytować.
Zdjęcie przesłane przez Wendelinka.
Na Wendelinka spłynęła niewymowna ulga.
Spojrzała na Wendelinka jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WendelinkiemOboje z Wendelinkiem wybuchliśmy śmiechem.
Zginął w pojedynku z Wendelinkiem.
Zostanę tu tylko z Wendelinkiem i chłopakami.
Ja z Wendelinkiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Siedzieliśmy z Wendelinkiem na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WendelinkuZastanawiał się dlaczego wspomniał o Wendelinku.
Mamrotał coś o Wendelinku, gdy podtrzymywał się ściany.
Ten wiersz jest o Wendelinku.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Wendelinku.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Wendelinku.

Wołacz:
(hej!)
WendelinkuWendelinku! Uważaj!
Dobry wieczór Wendelinku!
Dziękuję Wendelinku za rozmowę!
Dzień dobry Wendelinku!
Wendelinku! Wróć do mnie!