Odmiana imienia Wandulka przez przypadki

Wandulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wandulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wandulki

Celownik
(komu? czemu?):Wandulce

Biernik
(kogo? co?):Wandulkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wandulką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wandulce

Wołacz
(hej!):Wandulko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WandulkaWandulka wraca do domu.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Wandulka.
Wandulka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Na drugie imię mam Wandulka.
Wandulka tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WandulkiPostawa Wandulki była zupełnie inna.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Wandulki.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Wandulki.
Serce Wandulki stanęło na moment.
W domu babci Wandulki od zawsze stał stary zegar.

Celownik:
(komu? czemu?)
WandulceKupiłem Wandulce magnes na lodówkę.
Ten nie pozostał dłużny Wandulce.
Zerwał jabłko i podał je Wandulce.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Wandulce.
Słoik z kawą wyleciał Wandulce z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
WandulkęOdprowadziłam Wandulkę do wyjścia.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Wandulkę.
Wandulkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Spojrzałem znacząco na Wandulkę.
Kacper patrzył na Wandulkę ze zdumieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WandulkąJadę z Wandulką na dyskotekę.
Pracuję z Wandulką.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Wandulką.
Śpiewam z Wandulką.
Dorota spotkała się z Wandulką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WandulceTen wiersz jest o Wandulce.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Wandulce.
Hipnotyzująca powieść o Wandulce i płatnym mordercy.
Myślę o Wandulce.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Wandulce.

Wołacz:
(hej!)
WandulkoWandulko! Gdzie jesteś?
Wandulko! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Wandulko!?
Witaj Wandulko!
Wandulko! Uważaj!