Odmiana imienia Wandka przez przypadki

Wandka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wandka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wandki

Celownik
(komu? czemu?):Wandce

Biernik
(kogo? co?):Wandkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wandką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wandce

Wołacz
(hej!):Wandko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WandkaWandka tego nie widzi.
Dziś Wandka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Wandka wraca do domu.
Dla mnie było już jasne, ze Wandka umiera.
Jutro Wandka wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WandkiSzukałem linków do strony Wandki.
Tata Wandki poszedł otworzyć drzwi.
Muszę pochwalić pomysł Wandki.
Szkoda że Wandki prawie że w ogóle nie ma.
W słuchawce usłyszałam głos Wandki.

Celownik:
(komu? czemu?)
WandcePrzyglądam się Wandce.
Oddaję Wandce list.
Tym razem nie damy Wandce dojść do głosu.
Korzysta z okazji, by wyznać Wandce miłość.
Mama przyznała rację Wandce.

Biernik:
(kogo? co?)
WandkęWandkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Spojrzałam na Wandkę.
Patrzył na Wandkę z pełnym zgrozy podziwem.
Spojrzał na Wandkę i uśmiechnął się.
Przyniesiona przez Wandkę kawa okazała się tą nieco gorszą.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WandkąZakończyliśmy edycję kwietniową z Wandką.
Sprzątam pokój z Wandką.
Oboje z Wandką kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Rozmawiam z Wandką.
Razem z Wandką zrobiłyśmy obiad.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WandceArtykuł o Wandce wywołał burzę w mediach.
Przynajmniej tak myślał tata o Wandce.
Mamrotał coś o Wandce, gdy podtrzymywał się ściany.
Przygotowuje książkę o Wandce.
A przecież nikt inaczej o Wandce nie pisał.

Wołacz:
(hej!)
WandkoWandko! Gdzie jesteś?
Dziękuję Wandko za rozmowę!
Gdzie jesteś Wandko!?
Wandko! Uważaj!
Hej Wandko!