Odmiana imienia Walentynek przez przypadki

Walentynek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Walentynek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Walentynka

Celownik
(komu? czemu?):Walentynkowi

Biernik
(kogo? co?):Walentynka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Walentynkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Walentynku

Wołacz
(hej!):Walentynku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WalentynekWalentynek wraca do domu.
Za chwilę wróci Walentynek z lasu.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Walentynek.
Jak już wiecie mam na imię Walentynek.
Autorem artykułu jest Walentynek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WalentynkaRodzina Walentynka wyprowadziła się.
Piszę list do Walentynka.
Tata Walentynka sam opatrzył mi nogę.
Jadę do Walentynka.
W słuchawce usłyszałam głos Walentynka.

Celownik:
(komu? czemu?)
WalentynkowiOczywiście każdy przyzna rację Walentynkowi.
Dzięki Walentynkowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Nie wiem, co powiedzieć Walentynkowi.
Walentynkowi oczy błyszczą.
Opowiadam Walentynkowi o swoich zainteresowaniach.

Biernik:
(kogo? co?)
WalentynkaSpojrzałem znacząco na Walentynka.
Walentynka zaczęło to nieco irytować.
Spojrzałam na Walentynka w wymownym geście.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Walentynka bardzo przyjaźnie.
Patrzy na Walentynka wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WalentynkiemŚpiewam z Walentynkiem.
Zginął w pojedynku z Walentynkiem.
Sprzątam pokój razem z Walentynkiem.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Walentynkiem.
Obie z Walentynkiem miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WalentynkuMówimy tu oczywiście o Walentynku.
Marzę o Walentynku.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Walentynku.
Wspominam o Walentynku.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Walentynku.

Wołacz:
(hej!)
WalentynkuCześć Walentynku!
Dziękuję Walentynku za rozmowę!
Dzień dobry Walentynku!
Gdzie jesteś Walentynku!?
Dobry wieczór Walentynku!