Odmiana imienia Wadimek przez przypadki

Wadimek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wadimek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wadimka

Celownik
(komu? czemu?):Wadimkowi

Biernik
(kogo? co?):Wadimka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wadimkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wadimku

Wołacz
(hej!):Wadimku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WadimekJak już wiecie mam na imię Wadimek.
Ma na imię Wadimek.
Co robi Wadimek?
Wadimek nie umie śpiewać.
Wadimek chce pójść ze mną na spacer.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WadimkaDziadek Wadimka w tym czasie miał chorą rękę.
Przez cały dzień czułam wzrok Wadimka na sobie.
Nie lubię Wadimka.
Wadimka siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Postanowiłam zadzwonić do Wadimka i chłopaków.

Celownik:
(komu? czemu?)
WadimkowiOczywiście każdy przyzna rację Wadimkowi.
Kupiłem Wadimkowi magnes na lodówkę.
Wadimkowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Powiedz wszystkim i Wadimkowi, że nic mi nie jest.
Opowiadam Wadimkowi o swoich zainteresowaniach.

Biernik:
(kogo? co?)
WadimkaDoprowadził tym Wadimka do stanu bliskiego apopleksji.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Wadimka.
Wadimka znalazłam w recepcji hotelu.
W końcu obudzili Wadimka, żeby ich ratował.
Spojrzał na Wadimka z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WadimkiemByliśmy z Wadimkiem na jarmarku.
A sytuacja z Wadimkiem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Zostaliśmy z Wadimkiem w salonie sami.
Wczoraj wracamy z Wadimkiem od lekarza.
Siedzieliśmy z Wadimkiem na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WadimkuNie wspomniałem na początku o Wadimku.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Wadimku.
Dyskutuję o Wadimku.
Ten wiersz jest o Wadimku.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Wadimku.

Wołacz:
(hej!)
WadimkuDobry wieczór Wadimku!
Dziękuję Wadimku za rozmowę!
Dzień dobry Wadimku!
Hej Wadimku!
Wadimku! Gdzie jesteś?