Odmiana imienia Waculka przez przypadki

Waculka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Waculka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Waculki

Celownik
(komu? czemu?):Waculce

Biernik
(kogo? co?):Waculkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Waculką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Waculce

Wołacz
(hej!):Waculko!

Przykłady deklinacji imienia Waculka” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Waculka

Dobrze, że Waculka grzecznie śpi.
Waculka nie umie śpiewać.
Ma na imię Waculka.
Autorem artykułu jest Waculka.
W domu Waculka często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz (kogo? czego?): Waculki

Na korytarzu blisko pokoju Waculki stało kilka osób.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Waculki.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Waculki.
Postawa Waculki była zupełnie inna.
Ręka Waculki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.

Celownik (komu? czemu?): Waculce

Dzięki Waculce mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Waculce przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Zaproponowałem Waculce dwa tematy.
Od początku próbujemy pomóc Waculce.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Waculce.

Biernik (kogo? co?): Waculkę

Przed sesją zapytałam Waculkę co lubi.
Nieśmiało gładzi Waculkę po włosach.
Przed wejściem spotkaliśmy Waculkę.
Spojrzała na Waculkę jeszcze raz.
Doprowadził tym Waculkę do stanu bliskiego apopleksji.

Narzędnik (z kim? z czym?): Waculką

Razem z Waculką przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Ja z Waculką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Razem z Waculką wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Siedzieliśmy z Waculką na ławce w parku.
Byliśmy z Waculką na jarmarku.

Miejscownik (o kim? o czym?): Waculce

To jest pieśń o Waculce.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Waculce.
Dyskutuję o Waculce.
Ten wiersz jest o Waculce.
Pamiętajmy o Waculce i jej rodzinie.

Wołacz (hej!): Waculko

Gdzie jesteś Waculko!?
Dobranoc Waculko!
Waculko! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Waculko!
Hej Waculko!