Odmiana imienia Waculka przez przypadki

Waculka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Waculka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Waculki

Celownik
(komu? czemu?):Waculce

Biernik
(kogo? co?):Waculkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Waculką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Waculce

Wołacz
(hej!):Waculko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WaculkaDobrze, że Waculka grzecznie śpi.
Waculka nie umie śpiewać.
Ma na imię Waculka.
Autorem artykułu jest Waculka.
W domu Waculka często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WaculkiNa korytarzu blisko pokoju Waculki stało kilka osób.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Waculki.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Waculki.
Postawa Waculki była zupełnie inna.
Ręka Waculki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
WaculceDzięki Waculce mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Waculce przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Zaproponowałem Waculce dwa tematy.
Od początku próbujemy pomóc Waculce.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Waculce.

Biernik:
(kogo? co?)
WaculkęPrzed sesją zapytałam Waculkę co lubi.
Nieśmiało gładzi Waculkę po włosach.
Przed wejściem spotkaliśmy Waculkę.
Spojrzała na Waculkę jeszcze raz.
Doprowadził tym Waculkę do stanu bliskiego apopleksji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WaculkąRazem z Waculką przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Ja z Waculką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Razem z Waculką wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Siedzieliśmy z Waculką na ławce w parku.
Byliśmy z Waculką na jarmarku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WaculceTo jest pieśń o Waculce.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Waculce.
Dyskutuję o Waculce.
Ten wiersz jest o Waculce.
Pamiętajmy o Waculce i jej rodzinie.

Wołacz:
(hej!)
WaculkoGdzie jesteś Waculko!?
Dobranoc Waculko!
Waculko! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Waculko!
Hej Waculko!