Odmiana imienia Viorika przez przypadki

Viorika imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Viorika

Dopełniacz
(kogo? czego?):Vioriki

Celownik
(komu? czemu?):Viorice

Biernik
(kogo? co?):Viorikę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Vioriką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Viorice

Wołacz
(hej!):Vioriko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ViorikaW domu Viorika często urządza rodzicom pokazy mody.
Viorika chce pójść ze mną na dyskotekę.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Viorika.
Ja i Viorika nie wiedziałyśmy, co robić.
Dziś Viorika ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ViorikiSzkoda że Vioriki prawie że w ogóle nie ma.
Na korytarzu blisko pokoju Vioriki stało kilka osób.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Vioriki.
Specjalnością Vioriki jest jazda na koniu.
Jestem mamą Vioriki i jeszcze trojga innych dzieci.

Celownik:
(komu? czemu?)
VioriceKupiłem Viorice magnes na lodówkę.
Dzięki Viorice święta nabrały nowego wymiaru.
Coś muszę Viorice powiedzieć, stoi i czeka.
Zaproponowałem Viorice dwa tematy.
Zostawiam Viorice karteczkę i już mnie nie ma.

Biernik:
(kogo? co?)
ViorikęObserwuję Viorikę bardzo uważnie.
Oszołomienie spadło teraz na Viorikę i na moment odebrało mu wigor.
Spojrzał na Viorikę i uśmiechnął się.
Spotkałam Viorikę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Spoglądam na Viorikę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ViorikąJadę na wycieczkę razem z Vioriką.
Karolina miała się spotkać z Vioriką przed szkołą.
Rozmawiam z Vioriką.
Tym razem korespondowałam z Vioriką.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Vioriką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
VioriceNiestety, nie umiała zapomnieć o Viorice.
Teraz chcę napisać parę słów o Viorice.
Wczoraj wspomniałam o Viorice z moim tatą.
Kiedyś tam chciałam napisać o Viorice.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Viorice.

Wołacz:
(hej!)
ViorikoVioriko! Wróć do mnie!
Dziękuję Vioriko za rozmowę!
Dzień dobry Vioriko!
Vioriko! Uważaj!
Dobranoc Vioriko!