Odmiana imienia Violka przez przypadki

Violka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Violka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Violki

Celownik
(komu? czemu?):Violce

Biernik
(kogo? co?):Violkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Violką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Violce

Wołacz
(hej!):Violko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ViolkaMoje drugie imię to właśnie Violka.
Jak już wiecie mam na imię Violka.
Mam na imię Violka.
Dopiero do mnie dotarło, że Violka już tu jest.
Jeśli jednak przegrasz, Violka zostaje z nami.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ViolkiUstaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Violki.
Tata Violki poszedł otworzyć drzwi.
Przedwczoraj były urodziny Violki.
Szkoda że Violki prawie że w ogóle nie ma.
Muszę pochwalić pomysł Violki.

Celownik:
(komu? czemu?)
ViolceProszę Violce nie dokuczać!
Violce oczy błyszczą.
Dzięki Violce mamy kolejny artykuł po polsku.
Zszedłem z drogi Violce i usiadłem w fotelu.
Dzięki Violce święta nabrały nowego wymiaru.

Biernik:
(kogo? co?)
ViolkęSpojrzał na Violkę z zaciekawieniem.
Odprowadziłam Violkę do wyjścia.
Lubię Violkę.
Kawę kupioną przez Violkę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Przed wejściem spotkaliśmy Violkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ViolkąSiedzieliśmy z Violką na kanapie.
Jadę z Violką na dyskotekę.
Idę na spacer z Violką.
Dwa dni temu miałam z Violką śmieszną przygodę.
Razem z Violką wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ViolceDziś napiszę o Violce.
Na koniec parę słów o Violce.
Mowa oczywiście o Violce.
Hipnotyzująca powieść o Violce i płatnym mordercy.
W powrotnej drodze myślał o Violce.

Wołacz:
(hej!)
ViolkoViolko! Wróć do mnie!
Hej Violko!
Dziękuję Violko za rozmowę!
Dobranoc Violko!
Gdzie jesteś Violko!?