Odmiana imienia Victorka przez przypadki

Victorka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Victorka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Victorki

Celownik
(komu? czemu?):Victorce

Biernik
(kogo? co?):Victorkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Victorką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Victorce

Wołacz
(hej!):Victorko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
VictorkaAutorem niniejszego tekstu jest Victorka.
Dopiero do mnie dotarło, że Victorka już tu jest.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Victorka.
Victorka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Victorka chce pójść ze mną na spacer.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
VictorkiDla Victorki ten pies jest naprawdę bezcenny.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Victorki.
Specjalnością Victorki jest jazda na koniu.
Tata Victorki opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Piszę list do Victorki.

Celownik:
(komu? czemu?)
VictorceNapisałem wiersz dzięki Victorce.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Victorce.
Słoik z kawą wyleciał Victorce z rąk.
Tego Victorce było już za wiele.
Zerwał jabłko i podał je Victorce.

Biernik:
(kogo? co?)
VictorkęPatrzył na Victorkę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Spojrzałem znacząco na Victorkę.
Widzę Victorkę.
Spoglądam na Victorkę.
Na Victorkę spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
VictorkąObie z Victorką postawiłyśmy na zmiany.
Śpiewam z Victorką.
Wieczorem z Victorką znowu idziemy na spacer.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Victorką.
Ja z Victorką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
VictorceOd ostatniego wpisu o Victorce wydarzyło się sporo.
Ten wiersz jest o Victorce.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Victorce.
Więcej o Victorce znajdziecie na naszej stronie.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Victorce.

Wołacz:
(hej!)
VictorkoDzień dobry Victorko!
Dobranoc Victorko!
Dziękuję Victorko za rozmowę!
Gdzie jesteś Victorko!?
Victorko! Uważaj!