Odmiana imienia Uwe przez przypadki

Uwe imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Uwe

Dopełniacz
(kogo? czego?):Uwe

Celownik
(komu? czemu?):Uwe

Biernik
(kogo? co?):Uwe

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Uwe

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Uwe

Wołacz
(hej!):Uwe!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
UweUwe wraca do domu.
Ma na imię Uwe.
Gdzie jest Uwe?
Uwe nie umie śpiewać.
Jak już wiecie mam na imię Uwe.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
UweDziadek Uwe w tym czasie miał chorą rękę.
Uroda Uwe miała potężną moc.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Uwe słychać.
Zaproszenia na urodziny Uwe są gotowe.
Ręka Uwe uniesiona ponad głowę zamachnęła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
UweZrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Uwe.
Uwe włosy stanęły dęba na głowie.
Zerwał jabłko i podał je Uwe.
Dzięki Uwe mamy kolejny artykuł po polsku.
Przyglądam się Uwe.

Biernik:
(kogo? co?)
UwePrzed sesją zapytałam Uwe co lubi.
Patrzy na Uwe wyczekująco.
O jego personalia miałam spytać Uwe prywatnie.
Kacper patrzył na Uwe ze zdumieniem.
Patrzył na Uwe wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
UweRazem z Uwe przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Obie z Uwe miałyśmy ochotę skakać do góry.
Ja z Uwe zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Dorota spotkała się z Uwe.
Obie z Uwe postawiłyśmy na zmiany.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
UweNa wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Uwe.
Kilka słów od autora materiału o Uwe.
Dyskutuję o Uwe.
Na koniec parę słów o Uwe.
Mówimy tu oczywiście o Uwe.

Wołacz:
(hej!)
UweUwe! Uważaj!
Uwe! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Uwe!
Dobry wieczór Uwe!
Dobranoc Uwe!