Odmiana imienia Urszuleńka przez przypadki

Urszuleńka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Urszuleńka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Urszuleńki

Celownik
(komu? czemu?):Urszuleńce

Biernik
(kogo? co?):Urszuleńkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Urszuleńką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Urszuleńce

Wołacz
(hej!):Urszuleńko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
UrszuleńkaW domu Urszuleńka często urządza rodzicom pokazy mody.
Na drugie imię mam Urszuleńka.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Urszuleńka.
Urszuleńka wraca do domu.
Urszuleńka nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
UrszuleńkiPostanowiłam zadzwonić do Urszuleńki.
Tata Urszuleńki sam opatrzył mi nogę.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Urszuleńki.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Urszuleńki.
Muszę pochwalić pomysł Urszuleńki.

Celownik:
(komu? czemu?)
UrszuleńceOddaję Urszuleńce list.
Urszuleńce udało się usłyszeć tylko parę słów.
Chciałam szybko pochwalić się Urszuleńce.
Dzięki Urszuleńce mamy kolejny artykuł po polsku.
Napisałem wiersz dzięki Urszuleńce.

Biernik:
(kogo? co?)
UrszuleńkęObserwuję Urszuleńkę bardzo uważnie.
Patrzę na Urszuleńkę i nic nie rozumiem.
Odprowadziłam Urszuleńkę do wyjścia.
Spojrzał na Urszuleńkę i uśmiechnął się.
Nieśmiało gładzi Urszuleńkę po włosach.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
UrszuleńkąJadę na wycieczkę razem z Urszuleńką.
Kasia z Urszuleńką mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Jadę z Urszuleńką na dyskotekę.
Rozmawiam z Urszuleńką.
Ja z Urszuleńką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
UrszuleńceKilka słów od autora materiału o Urszuleńce.
A przecież nikt inaczej o Urszuleńce nie pisał.
Ten wiersz jest o Urszuleńce.
Mówimy tu oczywiście o Urszuleńce.
A o Urszuleńce to i słowa rzec nie umiał.

Wołacz:
(hej!)
UrszuleńkoDzień dobry Urszuleńko!
Cześć Urszuleńko!
Urszuleńko! Wróć do mnie!
Witaj Urszuleńko!
Urszuleńko! Gdzie jesteś?