Odmiana imienia Urbek przez przypadki

Urbek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Urbek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Urbka

Celownik
(komu? czemu?):Urbkowi

Biernik
(kogo? co?):Urbka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Urbkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Urbku

Wołacz
(hej!):Urbku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
UrbekDobrze, że Urbek grzecznie śpi.
Na drugie imię mam Urbek.
Ma na imię Urbek.
Autorem niniejszego tekstu jest Urbek.
Autorem artykułu jest Urbek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
UrbkaPowiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Urbka.
Przez cały dzień czułam wzrok Urbka na sobie.
Tata Urbka poszedł otworzyć drzwi.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Urbka.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Urbka.

Celownik:
(komu? czemu?)
UrbkowiMama przyznała rację Urbkowi.
Dzięki Urbkowi święta nabrały nowego wymiaru.
Ten nie pozostał dłużny Urbkowi.
Zaproponowałem Urbkowi dwa tematy.
Chciałam szybko pochwalić się Urbkowi.

Biernik:
(kogo? co?)
UrbkaChwyciła Urbka za rękaw płaszcza.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Urbka bardzo przyjaźnie.
Widzę Urbka.
Patrzę na Urbka i nic nie rozumiem.
Spojrzałam na Urbka jak dopisuje kolejne literki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
UrbkiemAle można sobie zrobić zdjęcie z Urbkiem.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Urbkiem.
Wieczorem z Urbkiem znowu idziemy na spacer.
Kasia z Urbkiem mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Siedzieliśmy z Urbkiem przy basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
UrbkuMamrotał coś o Urbku, gdy podtrzymywał się ściany.
Przynajmniej tak myślał tata o Urbku.
Wspominam o Urbku.
Przez chwilę pomyślałam o Urbku.
Piszę o Urbku.

Wołacz:
(hej!)
UrbkuWitaj Urbku!
Dzień dobry Urbku!
Dobry wieczór Urbku!
Urbku! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Urbku!?