Odmiana imienia Urbek przez przypadki

Urbek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Urbek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Urbka

Celownik
(komu? czemu?):Urbkowi

Biernik
(kogo? co?):Urbka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Urbkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Urbku

Wołacz
(hej!):Urbku!

Przykłady deklinacji imienia Urbek” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Urbek

Dobrze, że Urbek grzecznie śpi.
Na drugie imię mam Urbek.
Ma na imię Urbek.
Autorem niniejszego tekstu jest Urbek.
Autorem artykułu jest Urbek.

Dopełniacz (kogo? czego?): Urbka

Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Urbka.
Przez cały dzień czułam wzrok Urbka na sobie.
Tata Urbka poszedł otworzyć drzwi.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Urbka.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Urbka.

Celownik (komu? czemu?): Urbkowi

Mama przyznała rację Urbkowi.
Dzięki Urbkowi święta nabrały nowego wymiaru.
Ten nie pozostał dłużny Urbkowi.
Zaproponowałem Urbkowi dwa tematy.
Chciałam szybko pochwalić się Urbkowi.

Biernik (kogo? co?): Urbka

Chwyciła Urbka za rękaw płaszcza.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Urbka bardzo przyjaźnie.
Widzę Urbka.
Patrzę na Urbka i nic nie rozumiem.
Spojrzałam na Urbka jak dopisuje kolejne literki.

Narzędnik (z kim? z czym?): Urbkiem

Ale można sobie zrobić zdjęcie z Urbkiem.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Urbkiem.
Wieczorem z Urbkiem znowu idziemy na spacer.
Kasia z Urbkiem mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Siedzieliśmy z Urbkiem przy basenie.

Miejscownik (o kim? o czym?): Urbku

Mamrotał coś o Urbku, gdy podtrzymywał się ściany.
Przynajmniej tak myślał tata o Urbku.
Wspominam o Urbku.
Przez chwilę pomyślałam o Urbku.
Piszę o Urbku.

Wołacz (hej!): Urbku

Witaj Urbku!
Dzień dobry Urbku!
Dobry wieczór Urbku!
Urbku! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Urbku!?