Odmiana imienia Urbanuś przez przypadki

Urbanuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Urbanuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Urbanusia

Celownik
(komu? czemu?):Urbanusiowi

Biernik
(kogo? co?):Urbanusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Urbanusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Urbanusiu

Wołacz
(hej!):Urbanusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
UrbanuśDla mnie było już jasne, ze Urbanuś umiera.
Mam na imię Urbanuś.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Urbanuś.
Co robi Urbanuś?
Urbanuś chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
UrbanusiaBardzo podoba mi się wypracowanie Urbanusia.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Urbanusia.
Przedwczoraj były urodziny Urbanusia.
Zostało sto dni do narodzin Urbanusia.
Piszę list do Urbanusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
UrbanusiowiUrbanusiowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Od początku próbujemy pomóc Urbanusiowi.
Mama przyznała rację Urbanusiowi.
Co tej Urbanusiowi po głowie chodzi?
Tym razem nie damy Urbanusiowi dojść do głosu.

Biernik:
(kogo? co?)
UrbanusiaSpojrzałam na Urbanusia w wymownym geście.
O jego personalia miałam spytać Urbanusia prywatnie.
Spojrzałam na Urbanusia.
Spojrzałam na Urbanusia jak dopisuje kolejne literki.
Czekałam na Urbanusia w kawiarni.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
UrbanusiemSprzątam pokój razem z Urbanusiem.
Ja z Urbanusiem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Sprzątam pokój z Urbanusiem.
Siedzieliśmy z Urbanusiem przy basenie.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Urbanusiem na krytym basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
UrbanusiuPosiadam całą serię powieści tego autora o Urbanusiu.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Urbanusiu.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Urbanusiu.
Nie wspomniałem na początku o Urbanusiu.
Na pewno słyszałyście o Urbanusiu.

Wołacz:
(hej!)
UrbanusiuUrbanusiu! Uważaj!
Hej Urbanusiu!
Dzień dobry Urbanusiu!
Dziękuję Urbanusiu za rozmowę!
Dobranoc Urbanusiu!