Odmiana imienia Uniesław przez przypadki

Uniesław imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Uniesław

Dopełniacz
(kogo? czego?):Uniesława

Celownik
(komu? czemu?):Uniesławowi

Biernik
(kogo? co?):Uniesława

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Uniesławem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Uniesławie

Wołacz
(hej!):Uniesławie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
UniesławDziś dowiedziałam się, że ma na imię Uniesław.
Uniesław nie umie grać na gitarze.
Uniesław wraca do domu.
Na drugie imię mam Uniesław.
W domu Uniesław często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
UniesławaUroda Uniesława miała potężną moc.
Dziadek Uniesława w tym czasie miał chorą rękę.
Specjalnością Uniesława jest jazda na koniu.
Tato Uniesława produkował abażury.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Uniesława.

Celownik:
(komu? czemu?)
UniesławowiUniesławowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Ten nie pozostał dłużny Uniesławowi.
Mam nadzieję, że Uniesławowi również się podoba.
Proszę Uniesławowi nie dokuczać!
Zszedłem z drogi Uniesławowi i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
UniesławaSpoglądam na Uniesława.
Spojrzał na Uniesława i uśmiechnął się.
Lubię Uniesława.
Oszołomienie spadło teraz na Uniesława i na moment odebrało mu wigor.
Uniesława natychmiast ogarnęła gorąca błogość.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
UniesławemRozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Uniesławem.
Rozmawiam z Uniesławem.
Idę na spacer z Uniesławem.
Karolina miała się spotkać z Uniesławem przed szkołą.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Uniesławem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
UniesławieKiedyś chciałam napisać o Uniesławie.
Wszyscy dyskutują o Uniesławie.
Kilka słów od autora materiału o Uniesławie.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Uniesławie.
Mowa oczywiście o Uniesławie.

Wołacz:
(hej!)
UniesławieDzień dobry Uniesławie!
Cześć Uniesławie!
Uniesławie! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Uniesławie!?
Uniesławie! Gdzie jesteś?