Odmiana imienia Tulka przez przypadki

Tulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Tulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Tulki

Celownik
(komu? czemu?):Tulce

Biernik
(kogo? co?):Tulkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Tulką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Tulce

Wołacz
(hej!):Tulko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
TulkaJa i Tulka nie wiedziałyśmy, co robić.
Tulka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Autorem niniejszego tekstu jest Tulka.
Gdzie jest Tulka?
Jutro Tulka wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
TulkiPrzedwczoraj były urodziny Tulki.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Tulki.
Od razu zobaczyła ich mama Tulki.
Rodzina Tulki zginęła w wypadku samochodowym.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Tulki.

Celownik:
(komu? czemu?)
TulceZaproponowałem Tulce dwa tematy.
Dzięki Tulce święta nabrały nowego wymiaru.
Przyglądam się Tulce.
Opowiadam Tulce o swoich zainteresowaniach.
Napisałem wiersz dzięki Tulce.

Biernik:
(kogo? co?)
TulkęPoznałam paru fajnych ludzi, w tym Tulkę.
Na Tulkę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Przed sesją zapytałam Tulkę co lubi.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Tulkę bardzo przyjaźnie.
Obserwuję Tulkę bardzo uważnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
TulkąPrzez chwilę oboje z Tulką patrzyli na siebie.
Ja z Tulką chcemy się przebrać za wampiry.
Razem z Tulką przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Tulką.
Jadę na wycieczkę razem z Tulką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
TulceZwiązana jest z nią legenda o Tulce.
Mówimy tu oczywiście o Tulce.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Tulce.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Tulce.
To jest pieśń o Tulce.

Wołacz:
(hej!)
TulkoTulko! Wróć do mnie!
Tulko! Uważaj!
Hej Tulko!
Cześć Tulko!
Witaj Tulko!