Odmiana imienia Tiborek przez przypadki

Tiborek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Tiborek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Tiborka

Celownik
(komu? czemu?):Tiborkowi

Biernik
(kogo? co?):Tiborka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Tiborkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Tiborku

Wołacz
(hej!):Tiborku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
TiborekJa i Tiborek nie wiedziałyśmy, co robić.
Tiborek odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Ma na imię Tiborek.
Mam na imię Tiborek.
Jak już wiecie mam na imię Tiborek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
TiborkaMuszę pochwalić pomysł Tiborka.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Tiborka.
Jestem mamą Tiborka i jeszcze trojga innych dzieci.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Tiborka.
Nie lubię Tiborka.

Celownik:
(komu? czemu?)
TiborkowiMusiałam się zwierzyć Tiborkowi.
Przyglądam się Tiborkowi.
Dzięki Tiborkowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Chciałam szybko pochwalić się Tiborkowi.
Tym razem nie damy Tiborkowi dojść do głosu.

Biernik:
(kogo? co?)
TiborkaChwyciła Tiborka za rękaw płaszcza.
Patrzy na Tiborka wyczekująco.
Doprowadził tym Tiborka do stanu bliskiego apopleksji.
Spojrzałam na Tiborka jak dopisuje kolejne literki.
Spotkałam Tiborka w sklepie, kupowała świeże bułeczki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
TiborkiemAle można sobie zrobić zdjęcie z Tiborkiem.
Obie z Tiborkiem miałyśmy ochotę skakać do góry.
Byliśmy z Tiborkiem na jarmarku.
Siedzieliśmy z Tiborkiem przy basenie.
Tym razem korespondowałam z Tiborkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
TiborkuA o Tiborku to i słowa rzec nie umiał.
Dziś napiszę o Tiborku.
Ten wiersz jest o Tiborku.
Kto dziś pamięta o Tiborku.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Tiborku.

Wołacz:
(hej!)
TiborkuDobranoc Tiborku!
Gdzie jesteś Tiborku!?
Tiborku! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Tiborku!
Dzień dobry Tiborku!