Odmiana imienia Thoruś przez przypadki

Thoruś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Thoruś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Thorusia

Celownik
(komu? czemu?):Thorusiowi

Biernik
(kogo? co?):Thorusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Thorusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Thorusiu

Wołacz
(hej!):Thorusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ThoruśThoruś tego nie widzi.
Thoruś nie umie śpiewać.
Moje drugie imię to właśnie Thoruś.
Autorem niniejszego tekstu jest Thoruś.
Thoruś chce pójść ze mną na spacer.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ThorusiaNie lubię Thorusia.
Zbieramy na nowy wózek dla Thorusia.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Thorusia.
Thorusia siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Jadę do Thorusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
ThorusiowiMusiałam się zwierzyć Thorusiowi.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Thorusiowi coś się stało.
Thorusiowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Dzięki Thorusiowi święta nabrały nowego wymiaru.
Słoik z kawą wyleciał Thorusiowi z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
ThorusiaWidzę Thorusia.
Spojrzał na Thorusia i uśmiechnął się.
Popatrzyłam na Thorusia przekonana, że zacznie mówić dalej.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Thorusia.
Thorusia natychmiast ogarnęła gorąca błogość.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ThorusiemWieczorem z Thorusiem znowu idziemy na spacer.
Rozmawiam z Thorusiem.
Powinnam jednak pojechać z Thorusiem.
A sytuacja z Thorusiem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Thorusiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ThorusiuNo a teraz trochę więcej o Thorusiu.
Rozmawiam o Thorusiu.
Na pewno słyszałyście o Thorusiu.
Dyskutuję o Thorusiu.
Na koniec parę słów o Thorusiu.

Wołacz:
(hej!)
ThorusiuThorusiu! Uważaj!
Gdzie jesteś Thorusiu!?
Witaj Thorusiu!
Hej Thorusiu!
Thorusiu! Wróć do mnie!