Odmiana imienia Teonusia przez przypadki

Teonusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Teonusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Teonusi

Celownik
(komu? czemu?):Teonusi

Biernik
(kogo? co?):Teonusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Teonusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Teonusi

Wołacz
(hej!):Teonusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
TeonusiaTeonusia ma katar i źle się czuje.
Co robi Teonusia?
Teonusia wraca do domu.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Teonusia.
Moje drugie imię to właśnie Teonusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
TeonusiByłam z nimi dziś na imieninach u cioci Teonusi.
W słuchawce usłyszałam głos Teonusi.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Teonusi.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Teonusi.
Przed sobą ujrzałam rękę Teonusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
TeonusiCoś muszę Teonusi powiedzieć, stoi i czeka.
Słoik z kawą wyleciał Teonusi z rąk.
Ten nie pozostał dłużny Teonusi.
Co tej Teonusi po głowie chodzi?
Od początku próbujemy pomóc Teonusi.

Biernik:
(kogo? co?)
TeonusięKawę kupioną przez Teonusię wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Popatrzyłam na Teonusię przekonana, że zacznie mówić dalej.
Widziałem dzisiaj Teonusię z mojej klasy.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Teonusię bardzo przyjaźnie.
Postaram się namówić Teonusię na spacer.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
TeonusiąDwa dni temu miałam z Teonusią śmieszną przygodę.
Powinnam jednak pojechać z Teonusią.
Wymyśliłam z Teonusią nową zabawę.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Teonusią.
Pracuję razem z Teonusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
TeonusiTe widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Teonusi.
Hipnotyzująca powieść o Teonusi i płatnym mordercy.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Teonusi.
Kto dziś pamięta o Teonusi.
A o Teonusi to i słowa rzec nie umiał.

Wołacz:
(hej!)
TeonusiuDzień dobry Teonusiu!
Hej Teonusiu!
Teonusiu! Gdzie jesteś?
Teonusiu! Uważaj!
Gdzie jesteś Teonusiu!?