Odmiana imienia Teofiluś przez przypadki

Teofiluś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Teofiluś

Dopełniacz
(kogo? czego?):

Celownik
(komu? czemu?):

Biernik
(kogo? co?):

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Teofilusiowi

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Teofilusiem

Wołacz
(hej!):!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
TeofiluśDopiero do mnie dotarło, że Teofiluś już tu jest.
Teofiluś ma katar i źle się czuje.
Ja i Teofiluś nie wiedziałyśmy, co robić.
Moje drugie imię to właśnie Teofiluś.
Autorem niniejszego tekstu jest Teofiluś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
Rozalia podeszła do .
Nie lubię .
Przez cały dzień czułam wzrok na sobie.
Jestem mamą i jeszcze trojga innych dzieci.
Tato produkował abażury.

Celownik:
(komu? czemu?)
Oddaję list.
Zerwał jabłko i podał je .
Dzięki święta nabrały nowego wymiaru.
Tego było już za wiele.
Chciałam szybko pochwalić się .

Biernik:
(kogo? co?)
Odprowadziłam do wyjścia.
Kacper patrzył na ze zdumieniem.
znalazłam w recepcji hotelu.
Spojrzał na z zaciekawieniem.
Nieśmiało gładzi po włosach.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
TeofilusiowiJadę z Teofilusiowi na dyskotekę.
Dorota spotkała się z Teofilusiowi.
Zostaliśmy z Teofilusiowi w salonie sami.
Siedzieliśmy z Teofilusiowi na kanapie.
Ja z Teofilusiowi siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
TeofilusiemWszyscy dyskutują o Teofilusiem.
To jest pieśń o Teofilusiem.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Teofilusiem.
Mamrotał coś o Teofilusiem, gdy podtrzymywał się ściany.
Mówimy tu oczywiście o Teofilusiem.

Wołacz:
(hej!)
Dobry wieczór !
Witaj !
! Wróć do mnie!
! Uważaj!
Gdzie jesteś !?