Odmiana imienia Teodotuś przez przypadki

Teodotuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Teodotuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Teodotusia

Celownik
(komu? czemu?):Teodotusiowi

Biernik
(kogo? co?):Teodotusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Teodotusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Teodotusiu

Wołacz
(hej!):Teodotusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
TeodotuśGdzie jest Teodotuś?
Teodotuś chce pójść ze mną na spacer.
Mam na imię Teodotuś.
Autorem niniejszego tekstu jest Teodotuś.
Moje drugie imię to właśnie Teodotuś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
TeodotusiaPostanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Teodotusia słychać.
Postanowiłam zadzwonić do Teodotusia i chłopaków.
W domu babci Teodotusia od zawsze stał stary zegar.
Tata Teodotusia poszedł otworzyć drzwi.
Nie lubię Teodotusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
TeodotusiowiCo tej Teodotusiowi po głowie chodzi?
Ja na pewno przekaże swój procent Teodotusiowi.
Rozalia z troską przyglądała się Teodotusiowi.
Zszedłem z drogi Teodotusiowi i usiadłem w fotelu.
Korzysta z okazji, by wyznać Teodotusiowi miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
TeodotusiaChwyciła Teodotusia za rękaw płaszcza.
Przeprosiłam Teodotusia i poszłam dalej.
Spojrzała na Teodotusia jeszcze raz.
Widziałem dzisiaj Teodotusia z mojej klasy.
Spoglądam na Teodotusia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
TeodotusiemAle można sobie zrobić zdjęcie z Teodotusiem.
Razem z Teodotusiem znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Siedzieliśmy z Teodotusiem na ławce w parku.
Wymyśliłam z Teodotusiem nową zabawę.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Teodotusiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
TeodotusiuPomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Teodotusiu.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Teodotusiu.
Ten wiersz jest o Teodotusiu.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Teodotusiu.
Mówimy tu oczywiście o Teodotusiu.

Wołacz:
(hej!)
TeodotusiuHej Teodotusiu!
Dobry wieczór Teodotusiu!
Gdzie jesteś Teodotusiu!?
Witaj Teodotusiu!
Teodotusiu! Gdzie jesteś?