Odmiana imienia Teobaldka przez przypadki

Teobaldka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Teobaldka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Teobaldki

Celownik
(komu? czemu?):Teobaldce

Biernik
(kogo? co?):Teobaldkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Teobaldką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Teobaldce

Wołacz
(hej!):Teobaldko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
TeobaldkaNa drugie imię mam Teobaldka.
Teobaldka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Za chwilę wróci Teobaldka z lasu.
Autorem artykułu jest Teobaldka.
Jutro Teobaldka wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
TeobaldkiTymczasem zauważyłam wpis Teobaldki kilka dni temu.
Ręka Teobaldki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
W słuchawce usłyszałam głos Teobaldki.
Przyglądałam się dłoniom Teobaldki.
Zbieramy na nowy wózek dla Teobaldki.

Celownik:
(komu? czemu?)
TeobaldceNapisałem wiersz dzięki Teobaldce.
Dzięki Teobaldce mamy kolejny artykuł po polsku.
Teobaldce wpadły w ucho słowa piosenki.
Oczywiście każdy przyzna rację Teobaldce.
Rozalia z troską przyglądała się Teobaldce.

Biernik:
(kogo? co?)
TeobaldkęSpojrzałam na Teobaldkę.
Nieśmiało gładzi Teobaldkę po włosach.
W końcu obudzili Teobaldkę, żeby ich ratował.
Patrzył na Teobaldkę z pełnym zgrozy podziwem.
Spojrzałam na Teobaldkę w wymownym geście.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
TeobaldkąSprzątam pokój z Teobaldką.
Ja z Teobaldką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Wczoraj wracamy z Teobaldką od lekarza.
Oboje z Teobaldką kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Sprzątam pokój razem z Teobaldką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
TeobaldceMuszę Ci powiedzieć prawdę o Teobaldce.
Czasami myślę sobie o Teobaldce.
Ten wiersz jest o Teobaldce.
Na koniec parę słów o Teobaldce.
To jest pieśń o Teobaldce.

Wołacz:
(hej!)
TeobaldkoTeobaldko! Gdzie jesteś?
Dobranoc Teobaldko!
Witaj Teobaldko!
Teobaldko! Wróć do mnie!
Hej Teobaldko!