Odmiana imienia Tamarka przez przypadki

Tamarka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Tamarka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Tamarki

Celownik
(komu? czemu?):Tamarce

Biernik
(kogo? co?):Tamarkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Tamarką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Tamarce

Wołacz
(hej!):Tamarko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
TamarkaAutorem artykułu jest Tamarka.
Jak już wiecie mam na imię Tamarka.
Jeśli jednak przegrasz, Tamarka zostaje z nami.
Tamarka chce pójść ze mną na spacer.
Mam na imię Tamarka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
TamarkiDziadek Tamarki w tym czasie miał chorą rękę.
Tamarki siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Na korytarzu blisko pokoju Tamarki stało kilka osób.
Jestem mamą Tamarki i jeszcze trojga innych dzieci.
Tata Tamarki sam opatrzył mi nogę.

Celownik:
(komu? czemu?)
TamarceOd początku próbujemy pomóc Tamarce.
Proszę Tamarce nie dokuczać!
Kto wie, może Tamarce wyjdzie do na dobre.
Tamarce oczy błyszczą.
Ten nie pozostał dłużny Tamarce.

Biernik:
(kogo? co?)
TamarkęPożegnali w końcu Tamarkę i wyszli razem.
Przed sesją zapytałam Tamarkę co lubi.
W Tamarkę nagle coś wstąpiło.
Popatrzyłam na Tamarkę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Patrzy na Tamarkę wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
TamarkąRazem z Tamarką podążyłam na górne piętro za blondynką.
Razem z Tamarką przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Weekend spędzony z Tamarką był przesympatyczny.
Powinnam jednak pojechać z Tamarką.
Obie z Tamarką miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
TamarceWspominam o Tamarce.
Mowa oczywiście o Tamarce.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Tamarce.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Tamarce.
Przy Tamarce zapomniałem o wszystkim.

Wołacz:
(hej!)
TamarkoDziękuję Tamarko za rozmowę!
Dobry wieczór Tamarko!
Dobranoc Tamarko!
Tamarko! Wróć do mnie!
Witaj Tamarko!