Odmiana imienia Szymoneta przez przypadki

Szymoneta imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Szymoneta

Dopełniacz
(kogo? czego?):Szymonety

Celownik
(komu? czemu?):Szymonecie

Biernik
(kogo? co?):Szymonetę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Szymonetą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Szymonecie

Wołacz
(hej!):Szymoneto!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SzymonetaSzymoneta odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Jeśli jednak przegrasz, Szymoneta zostaje z nami.
Szymoneta nie umie śpiewać.
Dziś Szymoneta ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Moje drugie imię to właśnie Szymoneta.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SzymonetyLampion z dyni zrobiony na prośbę Szymonety.
Przez cały dzień czułam wzrok Szymonety na sobie.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Szymonety.
Przyglądałam się dłoniom Szymonety.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Szymonety.

Celownik:
(komu? czemu?)
SzymonecieDzięki Szymonecie święta nabrały nowego wymiaru.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Szymonecie coś się stało.
Szymonecie przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Szymonecie włosy stanęły dęba na głowie.
Proszę Szymonecie nie dokuczać!

Biernik:
(kogo? co?)
SzymonetęPodchodzi, całuje Szymonetę i idzie do wyjścia.
Spojrzała na Szymonetę jeszcze raz.
Widziałem dzisiaj Szymonetę z mojej klasy.
Spojrzałem znacząco na Szymonetę.
Spotkałam Szymonetę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SzymonetąOboje z Szymonetą wybuchliśmy śmiechem.
Siedzieliśmy z Szymonetą na ławce w parku.
Wymyśliłam z Szymonetą nową zabawę.
Śpiewam z Szymonetą.
Tym razem korespondowałam z Szymonetą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SzymonecieW głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Szymonecie.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Szymonecie.
Kilka słów od autora materiału o Szymonecie.
Marzę o Szymonecie.
Pamiętajmy o Szymonecie i jej rodzinie.

Wołacz:
(hej!)
SzymonetoCześć Szymoneto!
Dzień dobry Szymoneto!
Dobranoc Szymoneto!
Szymoneto! Gdzie jesteś?
Hej Szymoneto!