Odmiana imienia Szczepanuś przez przypadki

Szczepanuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Szczepanuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):

Celownik
(komu? czemu?):Szczepanusia

Biernik
(kogo? co?):Szczepanusiu

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Szczepanusia

Miejscownik
(o kim? o czym?):o

Wołacz
(hej!):Szczepanusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SzczepanuśMoje drugie imię to właśnie Szczepanuś.
Jak już wiecie mam na imię Szczepanuś.
Autorem artykułu jest Szczepanuś.
Jeśli jednak przegrasz, Szczepanuś zostaje z nami.
Ja i Szczepanuś nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
Dziadek w tym czasie miał chorą rękę.
W domu babci od zawsze stał stary zegar.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry .
W słuchawce usłyszałam głos .
Postawa była zupełnie inna.

Celownik:
(komu? czemu?)
SzczepanusiaDopiero teraz zrozumiałem, że Szczepanusia coś się stało.
Kto wie, może Szczepanusia wyjdzie do na dobre.
Szczepanusia oczy błyszczą.
Napisałem wiersz dzięki Szczepanusia.
Dzięki Szczepanusia mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
SzczepanusiuOszołomienie spadło teraz na Szczepanusiu i na moment odebrało mu wigor.
Pożegnali w końcu Szczepanusiu i wyszli razem.
Spoglądam na Szczepanusiu.
Spojrzałam na Szczepanusiu w wymownym geście.
Patrzył na Szczepanusiu z pełnym zgrozy podziwem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SzczepanusiaKarolina miała się spotkać ze Szczepanusia przed szkołą.
Razem ze Szczepanusia podążyłam na górne piętro za blondynką.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy ze Szczepanusia.
Sprzątam pokój razem ze Szczepanusia.
Oboje ze Szczepanusia kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
Wszyscy dyskutują o .
Rozmawiam o .
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o .
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o .
Myślałam cały czas tylko o .

Wołacz:
(hej!)
SzczepanusiuDobry wieczór Szczepanusiu!
Szczepanusiu! Gdzie jesteś?
Cześć Szczepanusiu!
Dobranoc Szczepanusiu!
Szczepanusiu! Wróć do mnie!