Odmiana imienia Szczepanek przez przypadki

Szczepanek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Szczepanek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Szczepanka

Celownik
(komu? czemu?):Szczepankowi

Biernik
(kogo? co?):Szczepanka

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Szczepankiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Szczepanku

Wołacz
(hej!):Szczepanku!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Szczepankowie, Szczepanki

Dopełniacz
(kogo? czego?):Szczepanków

Celownik
(komu? czemu?):Szczepankom

Biernik
(kogo? co?):Szczepanków

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Szczepankami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Szczepankach

Wołacz
(hej!):Szczepankowie, Szczepanki!

Przykłady deklinacji imienia Szczepanek” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Szczepanek

Autorem niniejszego tekstu jest Szczepanek.
Szczepanek nie umie śpiewać.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Szczepanek.
Szczepanek tego nie widzi.
Szczepanek chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz (kogo? czego?): Szczepanka

Przyglądałam się dłoniom Szczepanka.
W słuchawce usłyszałam głos Szczepanka.
Tata Szczepanka sam opatrzył mi nogę.
Tata Szczepanka poszedł otworzyć drzwi.
Dziadek Szczepanka w tym czasie miał chorą rękę.

Celownik (komu? czemu?): Szczepankowi

Szczepankowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Zaproponowałem Szczepankowi dwa tematy.
Dzięki Szczepankowi święta nabrały nowego wymiaru.
Nie wiem, co powiedzieć Szczepankowi.
Chciałam szybko pochwalić się Szczepankowi.

Biernik (kogo? co?): Szczepanka

Czekałam na Szczepanka w kawiarni.
W Szczepanka nagle coś wstąpiło.
O jego personalia miałam spytać Szczepanka prywatnie.
Spojrzałam na Szczepanka jak dopisuje kolejne literki.
Spotkałam Szczepanka w sklepie, kupowała świeże bułeczki.

Narzędnik (z kim? z czym?): Szczepankiem

Byliśmy wczoraj pierwszy raz ze Szczepankiem na krytym basenie.
Weekend spędzony ze Szczepankiem był przesympatyczny.
Ja ze Szczepankiem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Siedzieliśmy ze Szczepankiem przy basenie.
Tym razem korespondowałam ze Szczepankiem.

Miejscownik (o kim? o czym?): Szczepanku

Muszę Ci powiedzieć prawdę o Szczepanku.
Kiedyś chciałam napisać o Szczepanku.
Warto także pomyśleć chwilę o Szczepanku.
Rozmawiam o Szczepanku.
Mówimy tu oczywiście o Szczepanku.

Wołacz (hej!): Szczepanku

Gdzie jesteś Szczepanku!?
Witaj Szczepanku!
Cześć Szczepanku!
Dobry wieczór Szczepanku!
Szczepanku! Wróć do mnie!