Odmiana imienia Sylwinia przez przypadki

Sylwinia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sylwinia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sylwinii

Celownik
(komu? czemu?):Sylwinii

Biernik
(kogo? co?):Sylwinię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sylwinią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sylwinii

Wołacz
(hej!):Sylwinio!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SylwiniaSylwinia wraca do domu.
Sylwinia chce pójść ze mną na spacer.
Dla mnie było już jasne, ze Sylwinia umiera.
Sylwinia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Dobrze, że Sylwinia grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SylwiniiPrzyglądałam się dłoniom Sylwinii.
Nie lubię Sylwinii.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Sylwinii.
Tata Sylwinii sam opatrzył mi nogę.
Dziadek Sylwinii w tym czasie miał chorą rękę.

Celownik:
(komu? czemu?)
SylwiniiKupiłem Sylwinii magnes na lodówkę.
Opowiadam Sylwinii o swoich zainteresowaniach.
Dzięki Sylwinii mamy kolejny artykuł po polsku.
Tym razem nie damy Sylwinii dojść do głosu.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Sylwinii coś się stało.

Biernik:
(kogo? co?)
SylwinięOszołomienie spadło teraz na Sylwinię i na moment odebrało mu wigor.
Przyniesiona przez Sylwinię kawa okazała się tą nieco gorszą.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Sylwinię.
Widzę Sylwinię.
Postaram się namówić Sylwinię na spacer.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SylwiniąKarolina miała się spotkać z Sylwinią przed szkołą.
Razem z Sylwinią zrobiłyśmy obiad.
A sytuacja z Sylwinią rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Wieczorem z Sylwinią znowu idziemy na spacer.
Pracuję razem z Sylwinią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SylwiniiZastanawiam się czy powiedzieć mami o Sylwinii.
Powiedz mi, co myślisz o Sylwinii.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Sylwinii.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Sylwinii.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Sylwinii.

Wołacz:
(hej!)
SylwinioSylwinio! Wróć do mnie!
Witaj Sylwinio!
Dobranoc Sylwinio!
Sylwinio! Uważaj!
Cześć Sylwinio!