Odmiana imienia Sylwanka przez przypadki

Sylwanka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sylwanka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sylwanki

Celownik
(komu? czemu?):Sylwance

Biernik
(kogo? co?):Sylwankę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sylwanką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sylwance

Wołacz
(hej!):Sylwanko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SylwankaDla mnie było już jasne, ze Sylwanka umiera.
Moje drugie imię to właśnie Sylwanka.
Sylwanka nie umie grać na gitarze.
Autorem niniejszego tekstu jest Sylwanka.
Sylwanka ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SylwankiProsimy o pomoc dla Sylwanki.
Rodzina Sylwanki wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Muszę pochwalić pomysł Sylwanki.
Sylwanki siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Sylwanki.

Celownik:
(komu? czemu?)
SylwanceTen nie pozostał dłużny Sylwance.
Kto wie, może Sylwance wyjdzie do na dobre.
Nie wiem, co powiedzieć Sylwance.
Musiałam się zwierzyć Sylwance.
Sylwance wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
SylwankęPrzed sesją zapytałam Sylwankę co lubi.
O jego personalia miałam spytać Sylwankę prywatnie.
Patrzy na Sylwankę wyczekująco.
Odprowadziłam Sylwankę do wyjścia.
Lubię Sylwankę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SylwankąRazem z Sylwanką przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Ja z Sylwanką zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Obie z Sylwanką miałyśmy ochotę skakać do góry.
Jadę z Sylwanką na dyskotekę.
Idę na spacer z Sylwanką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SylwanceNiestety, nie umiała zapomnieć o Sylwance.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Sylwance.
Dyskutuję o Sylwance.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Sylwance.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Sylwance.

Wołacz:
(hej!)
SylwankoSylwanko! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Sylwanko!
Hej Sylwanko!
Dziękuję Sylwanko za rozmowę!
Gdzie jesteś Sylwanko!?