Odmiana imienia Sylvunia przez przypadki

Sylvunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sylvunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sylvuni

Celownik
(komu? czemu?):Sylvuni

Biernik
(kogo? co?):Sylvunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sylvunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sylvuni

Wołacz
(hej!):Sylvuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SylvuniaSylvunia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Dobrze, że Sylvunia grzecznie śpi.
Autorem artykułu jest Sylvunia.
Autorem niniejszego tekstu jest Sylvunia.
Jutro Sylvunia wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SylvuniSzukałem linków do strony Sylvuni.
Przed domem Sylvuni zauważyłem wózek z dzieckiem.
Tato Sylvuni produkował abażury.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Sylvuni.
Postawa Sylvuni była zupełnie inna.

Celownik:
(komu? czemu?)
SylvuniKto wie, może Sylvuni wyjdzie do na dobre.
Zerwał jabłko i podał je Sylvuni.
Od początku próbujemy pomóc Sylvuni.
Mam nadzieję, że Sylvuni również się podoba.
Oczywiście każdy przyzna rację Sylvuni.

Biernik:
(kogo? co?)
SylvunięPodchodzi, całuje Sylvunię i idzie do wyjścia.
Lubię Sylvunię.
Chwyciła Sylvunię za rękaw płaszcza.
Czekałam na Sylvunię w kawiarni.
Spojrzałam na Sylvunię w wymownym geście.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SylvuniąOboje z Sylvunią wybuchliśmy śmiechem.
Idę na spacer z Sylvunią.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Sylvunią.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Sylvunią na krytym basenie.
Sprzątam pokój razem z Sylvunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SylvuniPomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Sylvuni.
Powoli spełniam swoje marzenia o Sylvuni.
Przez chwilę pomyślałam o Sylvuni.
Myślałam cały czas tylko o Sylvuni.
Hipnotyzująca powieść o Sylvuni i płatnym mordercy.

Wołacz:
(hej!)
SylvuniuSylvuniu! Wróć do mnie!
Dzień dobry Sylvuniu!
Cześć Sylvuniu!
Dobranoc Sylvuniu!
Sylvuniu! Uważaj!