Odmiana imienia Sydeczka przez przypadki

Sydeczka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sydeczka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sydeczki

Celownik
(komu? czemu?):Sydeczce

Biernik
(kogo? co?):Sydeczkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sydeczką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sydeczce

Wołacz
(hej!):Sydeczko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SydeczkaSydeczka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Sydeczka.
Sydeczka wraca do domu.
Ja i Sydeczka nie wiedziałyśmy, co robić.
Sydeczka tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SydeczkiNie ma Sydeczki.
Na korytarzu blisko pokoju Sydeczki stało kilka osób.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Sydeczki.
Sydeczki siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Szkoda że Sydeczki prawie że w ogóle nie ma.

Celownik:
(komu? czemu?)
SydeczceOddaję Sydeczce list.
Chciałam szybko pochwalić się Sydeczce.
Mama przyznała rację Sydeczce.
Sydeczce udało się usłyszeć tylko parę słów.
Słoik z kawą wyleciał Sydeczce z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
SydeczkęObserwuję Sydeczkę bardzo uważnie.
Popatrzyłam na Sydeczkę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Sydeczkę znalazłam w recepcji hotelu.
Na Sydeczkę spłynęła niewymowna ulga.
Lubię Sydeczkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SydeczkąJadę na wycieczkę razem z Sydeczką.
Powinnam jednak pojechać z Sydeczką.
Zostaliśmy z Sydeczką w salonie sami.
Ja z Sydeczką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Idę na spacer z Sydeczką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SydeczcePrzygotowuje książkę o Sydeczce.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Sydeczce.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Sydeczce.
Przez chwilę pomyślałam o Sydeczce.
Mowa oczywiście o Sydeczce.

Wołacz:
(hej!)
SydeczkoDziękuję Sydeczko za rozmowę!
Hej Sydeczko!
Witaj Sydeczko!
Sydeczko! Uważaj!
Dobranoc Sydeczko!