Odmiana imienia Swietłanka przez przypadki

Swietłanka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Swietłanka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Swietłanki

Celownik
(komu? czemu?):Swietłance

Biernik
(kogo? co?):Swietłankę

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Swietłanką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Swietłance

Wołacz
(hej!):Swietłanko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SwietłankaPierwszą osobą którą zobaczyłem była Swietłanka.
Ja i Swietłanka nie wiedziałyśmy, co robić.
Autorem niniejszego tekstu jest Swietłanka.
Moje drugie imię to właśnie Swietłanka.
Dobrze, że Swietłanka grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SwietłankiSerce Swietłanki stanęło na moment.
Swietłanki siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Swietłanki.
Przez cały dzień czułam wzrok Swietłanki na sobie.
Prosimy o pomoc dla Swietłanki.

Celownik:
(komu? czemu?)
SwietłanceSwietłance przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Korzysta z okazji, by wyznać Swietłance miłość.
Słoik z kawą wyleciał Swietłance z rąk.
Rozalia z troską przyglądała się Swietłance.
Musiałam się zwierzyć Swietłance.

Biernik:
(kogo? co?)
SwietłankęPożegnali w końcu Swietłankę i wyszli razem.
Lubię Swietłankę.
Widzę Swietłankę.
Przed wejściem spotkaliśmy Swietłankę.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Swietłankę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SwietłankąRazem ze Swietłanką podążyłam na górne piętro za blondynką.
Idę na spacer ze Swietłanką.
Wieczorem ze Swietłanką znowu idziemy na spacer.
Razem ze Swietłanką wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Przez chwilę oboje ze Swietłanką patrzyli na siebie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SwietłanceMówimy tu oczywiście o Swietłance.
Przynajmniej tak myślał tata o Swietłance.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Swietłance.
Ten wiersz jest o Swietłance.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Swietłance.

Wołacz:
(hej!)
SwietłankoCześć Swietłanko!
Swietłanko! Uważaj!
Gdzie jesteś Swietłanko!?
Swietłanko! Gdzie jesteś?
Hej Swietłanko!