Odmiana imienia Suliborek przez przypadki

Suliborek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Suliborek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Suliborka

Celownik
(komu? czemu?):Suliborkowi

Biernik
(kogo? co?):Suliborka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Suliborkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Suliborku

Wołacz
(hej!):Suliborku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SuliborekCo robi Suliborek?
Suliborek tego nie widzi.
Jutro Suliborek wyjdzie ze szpitala.
Suliborek chce pójść ze mną na dyskotekę.
Suliborek nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SuliborkaPostanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Suliborka słychać.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Suliborka.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Suliborka.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Suliborka.
Rozalia podeszła do Suliborka.

Celownik:
(komu? czemu?)
SuliborkowiZaproponowałem Suliborkowi dwa tematy.
Od początku próbujemy pomóc Suliborkowi.
Coś muszę Suliborkowi powiedzieć, stoi i czeka.
Dzięki Suliborkowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Słoik z kawą wyleciał Suliborkowi z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
SuliborkaSpotkałam Suliborka w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
W Suliborka nagle coś wstąpiło.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Suliborka.
Widzę Suliborka.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Suliborka.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SuliborkiemTym razem korespondowałam z Suliborkiem.
Weekend spędzony z Suliborkiem był przesympatyczny.
A sytuacja z Suliborkiem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Wieczorem z Suliborkiem znowu idziemy na spacer.
Przez chwilę oboje z Suliborkiem patrzyli na siebie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SuliborkuW podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Suliborku.
Marzę o Suliborku.
Wszyscy dyskutują o Suliborku.
No a teraz trochę więcej o Suliborku.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Suliborku.

Wołacz:
(hej!)
SuliborkuSuliborku! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Suliborku!
Gdzie jesteś Suliborku!?
Dzień dobry Suliborku!
Dobranoc Suliborku!