Odmiana imienia Strzeborek przez przypadki

Strzeborek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Strzeborek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Strzeborka

Celownik
(komu? czemu?):Strzeborkowi

Biernik
(kogo? co?):Strzeborka

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Strzeborkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Strzeborku

Wołacz
(hej!):Strzeborku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
StrzeborekStrzeborek ma katar i źle się czuje.
Ja i Strzeborek nie wiedziałyśmy, co robić.
Mam na imię Strzeborek.
Moje drugie imię to właśnie Strzeborek.
Jutro Strzeborek wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
StrzeborkaUstaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Strzeborka.
W sobotę są urodziny Strzeborka.
Pożyczę od Strzeborka samochód i możemy jechać.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Strzeborka.
Strzeborka siedziała na podłodze oparta o ścianę.

Celownik:
(komu? czemu?)
StrzeborkowiStrzeborkowi oczy błyszczą.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Strzeborkowi.
Strzeborkowi włosy stanęły dęba na głowie.
Co tej Strzeborkowi po głowie chodzi?
Chciałam szybko pochwalić się Strzeborkowi.

Biernik:
(kogo? co?)
StrzeborkaStrzeborka zaczęło to nieco irytować.
Strzeborka natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Spoglądam na Strzeborka.
Spojrzałem znacząco na Strzeborka.
Widziałem dzisiaj Strzeborka z mojej klasy.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
StrzeborkiemZginął w pojedynku ze Strzeborkiem.
Zakończyliśmy edycję kwietniową ze Strzeborkiem.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy ze Strzeborkiem.
Śpiewam ze Strzeborkiem.
Wymyśliłam ze Strzeborkiem nową zabawę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
StrzeborkuHipnotyzująca powieść o Strzeborku i płatnym mordercy.
Śpiewam o Strzeborku.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Strzeborku.
Kto dziś pamięta o Strzeborku.
Mówimy tu oczywiście o Strzeborku.

Wołacz:
(hej!)
StrzeborkuWitaj Strzeborku!
Hej Strzeborku!
Strzeborku! Uważaj!
Cześć Strzeborku!
Gdzie jesteś Strzeborku!?