Odmiana imienia Stomirek przez przypadki

Stomirek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Stomirek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Stomirka

Celownik
(komu? czemu?):Stomirkowi

Biernik
(kogo? co?):Stomirka

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Stomirkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Stomirku

Wołacz
(hej!):Stomirku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
StomirekMam na imię Stomirek.
Stomirek nie umie grać na gitarze.
Dopiero do mnie dotarło, że Stomirek już tu jest.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Stomirek.
Autorem niniejszego tekstu jest Stomirek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
StomirkaBardzo podoba mi się wypracowanie Stomirka.
Przez cały dzień czułam wzrok Stomirka na sobie.
Jadę do Stomirka.
Zbieramy na nowy wózek dla Stomirka.
Piszę list do Stomirka.

Celownik:
(komu? czemu?)
StomirkowiNapisałem wiersz dzięki Stomirkowi.
Stomirkowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Stomirkowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Zaproponowałem Stomirkowi dwa tematy.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Stomirkowi.

Biernik:
(kogo? co?)
StomirkaPatrzę na Stomirka i nic nie rozumiem.
Patrzy na Stomirka wyczekująco.
Kacper patrzył na Stomirka ze zdumieniem.
Sierżant wpatrywał się w Stomirka jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
W końcu obudzili Stomirka, żeby ich ratował.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
StomirkiemKasia ze Stomirkiem mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Obie ze Stomirkiem miałyśmy ochotę skakać do góry.
Dorota spotkała się ze Stomirkiem.
Refleksyjnie po spotkaniu ze Stomirkiem.
Wczoraj wracamy ze Stomirkiem od lekarza.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
StomirkuKiedyś chciałam napisać o Stomirku.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Stomirku.
Przynajmniej tak myślał tata o Stomirku.
Przez chwilę pomyślałam o Stomirku.
Związana jest z nią legenda o Stomirku.

Wołacz:
(hej!)
StomirkuDobry wieczór Stomirku!
Witaj Stomirku!
Stomirku! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Stomirku!?
Cześć Stomirku!