Odmiana imienia Stevenuś przez przypadki

Stevenuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Stevenuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Stevenusia

Celownik
(komu? czemu?):Stevenusiowi

Biernik
(kogo? co?):Stevenusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Stevenusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Stevenusiu

Wołacz
(hej!):Stevenusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
StevenuśDla mnie było już jasne, ze Stevenuś umiera.
Stevenuś wraca do domu.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Stevenuś.
Stevenuś tego nie widzi.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Stevenuś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
StevenusiaPostawa Stevenusia była zupełnie inna.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Stevenusia.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Stevenusia.
Przed sobą ujrzałam rękę Stevenusia.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Stevenusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
StevenusiowiChciałam szybko pochwalić się Stevenusiowi.
Dzięki Stevenusiowi święta nabrały nowego wymiaru.
Przyglądam się Stevenusiowi.
Zszedłem z drogi Stevenusiowi i usiadłem w fotelu.
Coś muszę Stevenusiowi powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
StevenusiaSpojrzałam na Stevenusia.
Stevenusia zaczęło to nieco irytować.
W końcu obudzili Stevenusia, żeby ich ratował.
Spojrzał na Stevenusia i uśmiechnął się.
Spojrzał na Stevenusia z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
StevenusiemSprzątam pokój ze Stevenusiem.
Zginął w pojedynku ze Stevenusiem.
Wczoraj wracamy ze Stevenusiem od lekarza.
Rozmawiam ze Stevenusiem.
Siedzieliśmy ze Stevenusiem na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
StevenusiuZastanawiał się dlaczego wspomniał o Stevenusiu.
Kiedyś chciałam napisać o Stevenusiu.
Przygotowuje książkę o Stevenusiu.
Mówimy tu oczywiście o Stevenusiu.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Stevenusiu.

Wołacz:
(hej!)
StevenusiuStevenusiu! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Stevenusiu!
Gdzie jesteś Stevenusiu!?
Cześć Stevenusiu!
Stevenusiu! Uważaj!