Odmiana imienia Stevenek przez przypadki

Stevenek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Stevenek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Stevenka

Celownik
(komu? czemu?):Stevenkowi

Biernik
(kogo? co?):Stevenka

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Stevenkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Stevenku

Wołacz
(hej!):Stevenku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
StevenekStevenek odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Stevenek.
Stevenek nie umie grać na gitarze.
Dziś Stevenek ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
W domu Stevenek często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
StevenkaW słuchawce usłyszałam głos Stevenka.
Najbardziej polubiłam ojca Stevenka.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Stevenka.
Tata Stevenka poszedł otworzyć drzwi.
Pożyczę od Stevenka samochód i możemy jechać.

Celownik:
(komu? czemu?)
StevenkowiMusiałam się zwierzyć Stevenkowi.
Przyglądam się Stevenkowi.
Co tej Stevenkowi po głowie chodzi?
Dzięki Stevenkowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Korzysta z okazji, by wyznać Stevenkowi miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
StevenkaSpojrzałam na Stevenka.
Przed sesją zapytałam Stevenka co lubi.
Popatrzyłam na Stevenka przekonana, że zacznie mówić dalej.
Podchodzi, całuje Stevenka i idzie do wyjścia.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Stevenka.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
StevenkiemSprzątam pokój ze Stevenkiem.
Razem ze Stevenkiem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Powinnam jednak pojechać ze Stevenkiem.
Oboje ze Stevenkiem wybuchliśmy śmiechem.
Przez chwilę oboje ze Stevenkiem patrzyli na siebie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
StevenkuPowiedz mi, co myślisz o Stevenku.
Mowa oczywiście o Stevenku.
Przez chwilę pomyślałam o Stevenku.
Nie wspomniałem na początku o Stevenku.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Stevenku.

Wołacz:
(hej!)
StevenkuHej Stevenku!
Stevenku! Wróć do mnie!
Witaj Stevenku!
Dobranoc Stevenku!
Dziękuję Stevenku za rozmowę!