Odmiana imienia Stellka przez przypadki

Stellka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Stellka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Stellki

Celownik
(komu? czemu?):Stellce

Biernik
(kogo? co?):Stellkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Stellką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Stellce

Wołacz
(hej!):Stellko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
StellkaStellka chce pójść ze mną na spacer.
Stellka nie umie śpiewać.
Jutro Stellka wyjdzie ze szpitala.
Za chwilę wróci Stellka z lasu.
Ja i Stellka nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
StellkiSerce Stellki stanęło na moment.
Ręka Stellki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Stellki.
Jestem mamą Stellki i jeszcze trojga innych dzieci.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Stellki.

Celownik:
(komu? czemu?)
StellceStellce wpadły w ucho słowa piosenki.
Zostawiam Stellce karteczkę i już mnie nie ma.
Stellce oczy błyszczą.
Opowiedziałam Stellce o przykrości która mnie spotkała.
Chciałam szybko pochwalić się Stellce.

Biernik:
(kogo? co?)
StellkęPoszłam dalej i wtedy poznałam Stellkę.
Patrzy na Stellkę wyczekująco.
Postaram się namówić Stellkę na spacer.
Podchodzi, całuje Stellkę i idzie do wyjścia.
Stellkę zaczęło to nieco irytować.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
StellkąPracuję ze Stellką.
Obie ze Stellką miałyśmy ochotę skakać do góry.
Pracuję razem ze Stellką.
Oboje ze Stellką wybuchliśmy śmiechem.
Zginął w pojedynku ze Stellką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
StellceTeraz chcę napisać parę słów o Stellce.
Czasami myślę sobie o Stellce.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Stellce.
Więcej o Stellce znajdziecie na naszej stronie.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Stellce.

Wołacz:
(hej!)
StellkoGdzie jesteś Stellko!?
Stellko! Wróć do mnie!
Stellko! Uważaj!
Dzień dobry Stellko!
Dobranoc Stellko!