Odmiana imienia Steńka przez przypadki

Steńka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Steńka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Steńki

Celownik
(komu? czemu?):Steńce

Biernik
(kogo? co?):Steńkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Steńką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Steńce

Wołacz
(hej!):Steńko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SteńkaDziś Steńka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Steńka nie umie grać na gitarze.
Dobrze, że Steńka grzecznie śpi.
Jeśli jednak przegrasz, Steńka zostaje z nami.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Steńka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SteńkiDziadek Steńki w tym czasie miał chorą rękę.
Ręka Steńki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
W sobotę są urodziny Steńki.
Szkoda że Steńki prawie że w ogóle nie ma.
Rozalia podeszła do Steńki.

Celownik:
(komu? czemu?)
SteńceDzięki Steńce mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Co tej Steńce po głowie chodzi?
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Steńce.
Napisałem wiersz dzięki Steńce.
Kupiłem Steńce magnes na lodówkę.

Biernik:
(kogo? co?)
SteńkęSpojrzałam na Steńkę w wymownym geście.
Nieśmiało gładzi Steńkę po włosach.
Steńkę znalazłam w recepcji hotelu.
Odprowadziłam Steńkę do wyjścia.
Czekałam na Steńkę w kawiarni.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SteńkąSprzątam pokój razem ze Steńką.
Ja ze Steńką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Zostaliśmy ze Steńką w salonie sami.
Jadę ze Steńką na dyskotekę.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz ze Steńką na krytym basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SteńceTen wiersz jest o Steńce.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Steńce.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Steńce.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Steńce.
Dyskutuję o Steńce.

Wołacz:
(hej!)
SteńkoSteńko! Gdzie jesteś?
Dziękuję Steńko za rozmowę!
Gdzie jesteś Steńko!?
Dobranoc Steńko!
Steńko! Uważaj!