Odmiana imienia Stanibor przez przypadki

Stanibor imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Stanibor

Dopełniacz
(kogo? czego?):Stanibora

Celownik
(komu? czemu?):Staniborowi

Biernik
(kogo? co?):Stanibora

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Staniborem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Staniborze

Wołacz
(hej!):Staniborze!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
StaniborNa drugie imię mam Stanibor.
Stanibor odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Autorem niniejszego tekstu jest Stanibor.
Autorem artykułu jest Stanibor.
Ma na imię Stanibor.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
StaniboraDziadek Stanibora w tym czasie miał chorą rękę.
Tata Stanibora opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Postanowiłam zadzwonić do Stanibora.
Postawa Stanibora była zupełnie inna.
Tata Stanibora sam opatrzył mi nogę.

Celownik:
(komu? czemu?)
StaniborowiStaniborowi oczy błyszczą.
Ten nie pozostał dłużny Staniborowi.
Zaproponowałem Staniborowi dwa tematy.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Staniborowi.
Kto wie, może Staniborowi wyjdzie do na dobre.

Biernik:
(kogo? co?)
StaniboraStanibora zaświerzbiały ręce.
Spojrzałem znacząco na Stanibora.
Doprowadził tym Stanibora do stanu bliskiego apopleksji.
Przed sesją zapytałam Stanibora co lubi.
Spojrzał na Stanibora i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
StaniboremZobacz wywiad ze Staniborem oraz innymi uczestnikami finału.
Śpiewam ze Staniborem.
Byliśmy ze Staniborem na jarmarku.
Razem ze Staniborem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Rozmawiam ze Staniborem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
StaniborzePamiętajmy o Staniborze i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Rozmawiam o Staniborze.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Staniborze.
W powrotnej drodze myślał o Staniborze.
Kiedyś chciałam napisać o Staniborze.

Wołacz:
(hej!)
StaniborzeDziękuję Staniborze za rozmowę!
Gdzie jesteś Staniborze!?
Dobry wieczór Staniborze!
Cześć Staniborze!
Staniborze! Uważaj!