Odmiana imienia Stanibor przez przypadki

Stanibor imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Stanibor

Dopełniacz
(kogo? czego?):Stanibora

Celownik
(komu? czemu?):Staniborowi

Biernik
(kogo? co?):Stanibora

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Staniborem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Staniborze

Wołacz
(hej!):Staniborze!

Przykłady deklinacji imienia Stanibor” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Stanibor

Na drugie imię mam Stanibor.
Stanibor odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Autorem niniejszego tekstu jest Stanibor.
Autorem artykułu jest Stanibor.
Ma na imię Stanibor.

Dopełniacz (kogo? czego?): Stanibora

Dziadek Stanibora w tym czasie miał chorą rękę.
Tata Stanibora opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Postanowiłam zadzwonić do Stanibora.
Postawa Stanibora była zupełnie inna.
Tata Stanibora sam opatrzył mi nogę.

Celownik (komu? czemu?): Staniborowi

Staniborowi oczy błyszczą.
Ten nie pozostał dłużny Staniborowi.
Zaproponowałem Staniborowi dwa tematy.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Staniborowi.
Kto wie, może Staniborowi wyjdzie do na dobre.

Biernik (kogo? co?): Stanibora

Stanibora zaświerzbiały ręce.
Spojrzałem znacząco na Stanibora.
Doprowadził tym Stanibora do stanu bliskiego apopleksji.
Przed sesją zapytałam Stanibora co lubi.
Spojrzał na Stanibora i uśmiechnął się.

Narzędnik (z kim? z czym?): Staniborem

Zobacz wywiad ze Staniborem oraz innymi uczestnikami finału.
Śpiewam ze Staniborem.
Byliśmy ze Staniborem na jarmarku.
Razem ze Staniborem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Rozmawiam ze Staniborem.

Miejscownik (o kim? o czym?): Staniborze

Pamiętajmy o Staniborze i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Rozmawiam o Staniborze.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Staniborze.
W powrotnej drodze myślał o Staniborze.
Kiedyś chciałam napisać o Staniborze.

Wołacz (hej!): Staniborze

Dziękuję Staniborze za rozmowę!
Gdzie jesteś Staniborze!?
Dobry wieczór Staniborze!
Cześć Staniborze!
Staniborze! Uważaj!