Odmiana imienia Soniusia przez przypadki

Soniusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Soniusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Soniusi

Celownik
(komu? czemu?):Soniusi

Biernik
(kogo? co?):Soniusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Soniusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Soniusi

Wołacz
(hej!):Soniusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SoniusiaSoniusia nie umie śpiewać.
Soniusia nie umie grać na gitarze.
Dla mnie było już jasne, ze Soniusia umiera.
Jutro Soniusia wyjdzie ze szpitala.
Ja i Soniusia nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SoniusiTrzeba wymyślić jakąś bajkę dla Soniusi.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Soniusi.
Postanowiłam zadzwonić do Soniusi.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Soniusi.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Soniusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
SoniusiOd początku próbujemy pomóc Soniusi.
Soniusi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Soniusi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Chciałam szybko pochwalić się Soniusi.
Coś muszę Soniusi powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
SoniusięPopatrzyłam na Soniusię przekonana, że zacznie mówić dalej.
W Soniusię nagle coś wstąpiło.
Sierżant wpatrywał się w Soniusię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Pożegnali w końcu Soniusię i wyszli razem.
Lubię Soniusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SoniusiąPowinnam jednak pojechać z Soniusią.
Weekend spędzony z Soniusią był przesympatyczny.
Refleksyjnie po spotkaniu z Soniusią.
Razem z Soniusią podążyłam na górne piętro za blondynką.
Idę na spacer z Soniusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SoniusiKto dziś pamięta o Soniusi.
Myślałam cały czas tylko o Soniusi.
Przynajmniej tak myślał tata o Soniusi.
Myślę o Soniusi.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Soniusi.

Wołacz:
(hej!)
SoniusiuSoniusiu! Gdzie jesteś?
Dziękuję Soniusiu za rozmowę!
Soniusiu! Uważaj!
Gdzie jesteś Soniusiu!?
Dzień dobry Soniusiu!