Odmiana imienia Soniulcia przez przypadki

Soniulcia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Soniulcia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Soniulci

Celownik
(komu? czemu?):Soniulci

Biernik
(kogo? co?):Soniulcię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Soniulcią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Soniulci

Wołacz
(hej!):Soniulciu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SoniulciaMam na imię Soniulcia.
Dobrze, że Soniulcia grzecznie śpi.
Autorem niniejszego tekstu jest Soniulcia.
Jeśli jednak przegrasz, Soniulcia zostaje z nami.
Soniulcia ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SoniulciPozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Soniulci.
Rodzina Soniulci wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Specjalnością Soniulci jest jazda na koniu.
Przyglądałam się dłoniom Soniulci.
Wysyłam list do Soniulci.

Celownik:
(komu? czemu?)
SoniulciPowiedz wszystkim i Soniulci, że nic mi nie jest.
Kupiłem Soniulci magnes na lodówkę.
Dzięki Soniulci mamy kolejny artykuł po polsku.
Soniulci włosy stanęły dęba na głowie.
Korzysta z okazji, by wyznać Soniulci miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
SoniulcięCałość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Soniulcię.
W Soniulcię nagle coś wstąpiło.
Pożegnali w końcu Soniulcię i wyszli razem.
Zdjęcie przesłane przez Soniulcię.
Soniulcię znalazłam w recepcji hotelu.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SoniulciąA sytuacja z Soniulcią rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Weekend spędzony z Soniulcią był przesympatyczny.
Razem z Soniulcią podążyłam na górne piętro za blondynką.
Zostanę tu tylko z Soniulcią i chłopakami.
Zostaliśmy z Soniulcią w salonie sami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SoniulciDzisiaj chciałam napisać o Soniulci.
Przynajmniej tak myślał tata o Soniulci.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Soniulci.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Soniulci.
To jest pieśń o Soniulci.

Wołacz:
(hej!)
SoniulciuDziękuję Soniulciu za rozmowę!
Hej Soniulciu!
Witaj Soniulciu!
Dzień dobry Soniulciu!
Gdzie jesteś Soniulciu!?