Odmiana imienia Soneczka przez przypadki

Soneczka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Soneczka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Soneczki

Celownik
(komu? czemu?):Soneczce

Biernik
(kogo? co?):Soneczkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Soneczką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Soneczce

Wołacz
(hej!):Soneczko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SoneczkaNa drugie imię mam Soneczka.
Autorem niniejszego tekstu jest Soneczka.
Za chwilę wróci Soneczka z lasu.
Soneczka tego nie widzi.
Jak już wiecie mam na imię Soneczka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SoneczkiTrzeba wymyślić jakąś bajkę dla Soneczki.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Soneczki.
Piszę list do Soneczki.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Soneczki.
Od razu zobaczyła ich mama Soneczki.

Celownik:
(komu? czemu?)
SoneczceChciałam szybko pochwalić się Soneczce.
Soneczce udało się usłyszeć tylko parę słów.
Co tej Soneczce po głowie chodzi?
Zerwał jabłko i podał je Soneczce.
Kto wie, może Soneczce wyjdzie do na dobre.

Biernik:
(kogo? co?)
SoneczkęW końcu obudzili Soneczkę, żeby ich ratował.
Zdjęcie przesłane przez Soneczkę.
Przyniesiona przez Soneczkę kawa okazała się tą nieco gorszą.
Widzę Soneczkę.
Spojrzała na Soneczkę jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SoneczkąWczoraj wracamy z Soneczką od lekarza.
Zostanę tu tylko z Soneczką i chłopakami.
Razem z Soneczką zrobiłyśmy obiad.
Wieczorem z Soneczką znowu idziemy na spacer.
Siedzieliśmy z Soneczką na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SoneczcePrzynajmniej tak myślał tata o Soneczce.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Soneczce.
Piszę o Soneczce.
Mówimy tu oczywiście o Soneczce.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Soneczce.

Wołacz:
(hej!)
SoneczkoSoneczko! Uważaj!
Witaj Soneczko!
Dobry wieczór Soneczko!
Soneczko! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Soneczko!?