Odmiana imienia Sofunia przez przypadki

Sofunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sofunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sofuni

Celownik
(komu? czemu?):Sofuni

Biernik
(kogo? co?):Sofunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sofunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sofuni

Wołacz
(hej!):Sofuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SofuniaAutorem artykułu jest Sofunia.
Dobrze, że Sofunia grzecznie śpi.
Ja i Sofunia nie wiedziałyśmy, co robić.
Dopiero do mnie dotarło, że Sofunia już tu jest.
Mam na imię Sofunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SofuniLampion z dyni zrobiony na prośbę Sofuni.
Tymczasem zauważyłam wpis Sofuni kilka dni temu.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Sofuni.
Ręka Sofuni uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Pożyczę od Sofuni samochód i możemy jechać.

Celownik:
(komu? czemu?)
SofuniTen nie pozostał dłużny Sofuni.
Tym razem nie damy Sofuni dojść do głosu.
Rozalia z troską przyglądała się Sofuni.
Oddaję Sofuni list.
Dzięki Sofuni mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.

Biernik:
(kogo? co?)
SofunięObserwuję Sofunię bardzo uważnie.
Na Sofunię spłynęła niewymowna ulga.
W końcu obudzili Sofunię, żeby ich ratował.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Sofunię.
Postaram się namówić Sofunię na spacer.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SofuniąJadę na wycieczkę razem z Sofunią.
Ja z Sofunią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Wczoraj wracamy z Sofunią od lekarza.
Pracuję z Sofunią.
Pracuję razem z Sofunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SofuniNa pewno słyszałyście o Sofuni.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Sofuni.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Sofuni.
Rozmawiam o Sofuni.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Sofuni.

Wołacz:
(hej!)
SofuniuCześć Sofuniu!
Sofuniu! Wróć do mnie!
Dobranoc Sofuniu!
Sofuniu! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Sofuniu!