Odmiana imienia Sobiemir przez przypadki

Sobiemir imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sobiemir

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sobiemira

Celownik
(komu? czemu?):Sobiemirowi

Biernik
(kogo? co?):Sobiemira

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sobiemirem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sobiemirze

Wołacz
(hej!):Sobiemirze!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SobiemirJak już wiecie mam na imię Sobiemir.
W domu Sobiemir często urządza rodzicom pokazy mody.
Moje drugie imię to właśnie Sobiemir.
Sobiemir wraca do domu.
Sobiemir nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SobiemiraSerdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Sobiemira.
Muszę pochwalić pomysł Sobiemira.
Od razu zobaczyła ich mama Sobiemira.
Prosimy o pomoc dla Sobiemira.
Piszę list do Sobiemira.

Celownik:
(komu? czemu?)
SobiemirowiPrzyglądam się Sobiemirowi.
Kupiłem Sobiemirowi magnes na lodówkę.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Sobiemirowi.
Opowiadam Sobiemirowi o swoich zainteresowaniach.
Sobiemirowi włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
SobiemiraDoprowadził tym Sobiemira do stanu bliskiego apopleksji.
Spojrzała na Sobiemira jeszcze raz.
Popatrzyłam na Sobiemira przekonana, że zacznie mówić dalej.
Oszołomienie spadło teraz na Sobiemira i na moment odebrało mu wigor.
Spojrzałam na Sobiemira w wymownym geście.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SobiemiremByliśmy z Sobiemirem na jarmarku.
Siedzieliśmy z Sobiemirem na ławce w parku.
Powinnam jednak pojechać z Sobiemirem.
Karolina miała się spotkać z Sobiemirem przed szkołą.
Sprzątam pokój razem z Sobiemirem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SobiemirzeMowa oczywiście o Sobiemirze.
A o Sobiemirze to i słowa rzec nie umiał.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Sobiemirze.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Sobiemirze.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Sobiemirze.

Wołacz:
(hej!)
SobiemirzeDobry wieczór Sobiemirze!
Sobiemirze! Gdzie jesteś?
Sobiemirze! Uważaj!
Sobiemirze! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Sobiemirze!?