Odmiana imienia Smysławek przez przypadki

Smysławek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Smysławek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Smysławka

Celownik
(komu? czemu?):Smysławkowi

Biernik
(kogo? co?):Smysławka

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Smysławkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Smysławku

Wołacz
(hej!):Smysławku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SmysławekAutorem niniejszego tekstu jest Smysławek.
Dopiero do mnie dotarło, że Smysławek już tu jest.
Ma na imię Smysławek.
Za chwilę wróci Smysławek z lasu.
W domu Smysławek często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SmysławkaSzkoda że Smysławka prawie że w ogóle nie ma.
Przed domem Smysławka zauważyłem wózek z dzieckiem.
Rodzina Smysławka wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Rodzina Smysławka zginęła w wypadku samochodowym.
Postanowiłam zadzwonić do Smysławka.

Celownik:
(komu? czemu?)
SmysławkowiOpowiedziałam Smysławkowi o przykrości która mnie spotkała.
Korzysta z okazji, by wyznać Smysławkowi miłość.
Dzięki Smysławkowi święta nabrały nowego wymiaru.
Napisałem wiersz dzięki Smysławkowi.
Smysławkowi włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
SmysławkaNa Smysławka moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Spojrzałam na Smysławka.
Smysławka natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Podchodzi, całuje Smysławka i idzie do wyjścia.
Spojrzał na Smysławka i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SmysławkiemJa ze Smysławkiem chcemy się przebrać za wampiry.
Sprzątam pokój ze Smysławkiem.
Zakończyliśmy edycję kwietniową ze Smysławkiem.
Oboje ze Smysławkiem wybuchliśmy śmiechem.
Rozmawiam ze Smysławkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SmysławkuNa pewno słyszałyście o Smysławku.
Przynajmniej tak myślał tata o Smysławku.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Smysławku.
Związana jest z nią legenda o Smysławku.
Dobrze, że wspomniałeś o Smysławku.

Wołacz:
(hej!)
SmysławkuDzień dobry Smysławku!
Witaj Smysławku!
Gdzie jesteś Smysławku!?
Dobranoc Smysławku!
Hej Smysławku!