Odmiana imienia Smysława przez przypadki

Smysława imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Smysława

Dopełniacz
(kogo? czego?):Smysławy

Celownik
(komu? czemu?):Smysławie

Biernik
(kogo? co?):Smysławę

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Smysławą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Smysławie

Wołacz
(hej!):Smysławo!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SmysławaDziś Smysława ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Mam na imię Smysława.
Dla mnie było już jasne, ze Smysława umiera.
Gdzie jest Smysława?
Jutro Smysława wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SmysławyTato Smysławy produkował abażury.
Smysławy siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Smysławy.
Specjalnością Smysławy jest jazda na koniu.
Tata Smysławy sam opatrzył mi nogę.

Celownik:
(komu? czemu?)
SmysławieDzięki Smysławie święta nabrały nowego wymiaru.
Rozalia z troską przyglądała się Smysławie.
Zerwał jabłko i podał je Smysławie.
Przyglądam się Smysławie.
Daję Smysławie, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
SmysławęSpojrzałam na Smysławę w wymownym geście.
Smysławę znalazłam w recepcji hotelu.
Przed sesją zapytałam Smysławę co lubi.
Widziałem dzisiaj Smysławę z mojej klasy.
Oszołomienie spadło teraz na Smysławę i na moment odebrało mu wigor.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SmysławąSprzątam pokój razem ze Smysławą.
Zostaliśmy ze Smysławą w salonie sami.
Razem ze Smysławą przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Wymyśliłam ze Smysławą nową zabawę.
Karolina miała się spotkać ze Smysławą przed szkołą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SmysławieW głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Smysławie.
Mowa oczywiście o Smysławie.
Dyskutuję o Smysławie.
W powrotnej drodze myślał o Smysławie.
Kto dziś pamięta o Smysławie.

Wołacz:
(hej!)
SmysławoDobranoc Smysławo!
Cześć Smysławo!
Hej Smysławo!
Dobry wieczór Smysławo!
Smysławo! Wróć do mnie!