Odmiana imienia Simonunia przez przypadki

Simonunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Simonunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Simonuni

Celownik
(komu? czemu?):Simonuni

Biernik
(kogo? co?):Simonunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Simonunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Simonuni

Wołacz
(hej!):Simonuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SimonuniaSimonunia tego nie widzi.
W domu Simonunia często urządza rodzicom pokazy mody.
Ma na imię Simonunia.
Dobrze, że Simonunia grzecznie śpi.
Simonunia nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SimonuniZostało sto dni do narodzin Simonuni.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Simonuni.
Nie ma Simonuni.
Przedwczoraj były urodziny Simonuni.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Simonuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
SimonuniZrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Simonuni.
Daję Simonuni, to co najlepsze we mnie.
Zerwał jabłko i podał je Simonuni.
Opowiadam Simonuni o swoich zainteresowaniach.
Proszę Simonuni nie dokuczać!

Biernik:
(kogo? co?)
SimonunięSpoglądam na Simonunię.
Spojrzałam na Simonunię w wymownym geście.
Postaram się namówić Simonunię na spacer.
Przed sesją zapytałam Simonunię co lubi.
Sierżant wpatrywał się w Simonunię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SimonuniąRozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Simonunią.
Sprzątam pokój razem z Simonunią.
Pracuję razem z Simonunią.
Razem z Simonunią przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Refleksyjnie po spotkaniu z Simonunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SimonuniWarto także pomyśleć chwilę o Simonuni.
Wspominam o Simonuni.
Kilka słów od autora materiału o Simonuni.
No a teraz trochę więcej o Simonuni.
Myślę o Simonuni.

Wołacz:
(hej!)
SimonuniuDobranoc Simonuniu!
Gdzie jesteś Simonuniu!?
Hej Simonuniu!
Cześć Simonuniu!
Simonuniu! Wróć do mnie!