Odmiana imienia Simonulka przez przypadki

Simonulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Simonulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Simonulki

Celownik
(komu? czemu?):Simonulce

Biernik
(kogo? co?):Simonulkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Simonulką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Simonulce

Wołacz
(hej!):Simonulko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SimonulkaPierwszą osobą którą zobaczyłem była Simonulka.
Dziś Simonulka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Dobrze, że Simonulka grzecznie śpi.
Simonulka nie umie grać na gitarze.
Simonulka wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SimonulkiNajbardziej polubiłam ojca Simonulki.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Simonulki.
Specjalnością Simonulki jest jazda na koniu.
Tato Simonulki produkował abażury.
Zaproszenia na urodziny Simonulki są gotowe.

Celownik:
(komu? czemu?)
SimonulceOddaję Simonulce list.
Simonulce udało się usłyszeć tylko parę słów.
Simonulce wpadły w ucho słowa piosenki.
Simonulce oczy błyszczą.
Kto wie, może Simonulce wyjdzie do na dobre.

Biernik:
(kogo? co?)
SimonulkęPrzed sesją zapytałam Simonulkę co lubi.
Patrzy na Simonulkę wyczekująco.
Postaram się namówić Simonulkę na spacer.
W Simonulkę nagle coś wstąpiło.
Doprowadził tym Simonulkę do stanu bliskiego apopleksji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SimonulkąRazem z Simonulką przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Obie z Simonulką miałyśmy ochotę skakać do góry.
Pracuję razem z Simonulką.
Weekend spędzony z Simonulką był przesympatyczny.
Byliśmy z Simonulką na jarmarku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SimonulceWszyscy dyskutują o Simonulce.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Simonulce.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Simonulce.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Simonulce.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Simonulce.

Wołacz:
(hej!)
SimonulkoDzień dobry Simonulko!
Witaj Simonulko!
Dobranoc Simonulko!
Simonulko! Uważaj!
Gdzie jesteś Simonulko!?