Odmiana imienia Simonuśka przez przypadki

Simonuśka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Simonuśka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Simonuśki

Celownik
(komu? czemu?):Simonuśce

Biernik
(kogo? co?):Simonuśkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Simonuśką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Simonuśce

Wołacz
(hej!):Simonuśko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SimonuśkaPierwszą osobą którą zobaczyłem była Simonuśka.
Moje drugie imię to właśnie Simonuśka.
Gdzie jest Simonuśka?
Simonuśka nie umie śpiewać.
Mam na imię Simonuśka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SimonuśkiJestem mamą Simonuśki i jeszcze trojga innych dzieci.
Najbardziej polubiłam ojca Simonuśki.
Uroda Simonuśki miała potężną moc.
Na korytarzu blisko pokoju Simonuśki stało kilka osób.
W domu babci Simonuśki od zawsze stał stary zegar.

Celownik:
(komu? czemu?)
SimonuśceDzięki Simonuśce mamy kolejny artykuł po polsku.
Mama przyznała rację Simonuśce.
Kto wie, może Simonuśce wyjdzie do na dobre.
Co tej Simonuśce po głowie chodzi?
Chciałam szybko pochwalić się Simonuśce.

Biernik:
(kogo? co?)
SimonuśkęLubię Simonuśkę.
Popatrzyłam na Simonuśkę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Simonuśkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Simonuśkę.
Przeprosiłam Simonuśkę i poszłam dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SimonuśkąIdę na spacer z Simonuśką.
Powinnam jednak pojechać z Simonuśką.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Simonuśką.
A sytuacja z Simonuśką rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Razem z Simonuśką znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SimonuśceDyskutuję o Simonuśce.
Teraz chcę napisać parę słów o Simonuśce.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Simonuśce.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Simonuśce.
Pamiętajmy o Simonuśce i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.

Wołacz:
(hej!)
SimonuśkoHej Simonuśko!
Dzień dobry Simonuśko!
Dobry wieczór Simonuśko!
Simonuśko! Uważaj!
Witaj Simonuśko!